pobierz plik - Przedsiębiorczość i ZarzÄ dzanie - Społeczna ...

26
Maciej Dębski
produktów materialnych jest wyznaczyć parametry umożliwiające
wskazanie jej poziomu. W związku z powyższym większego znaczenia
nabierają opinie konsumentów i jakość postrzegana.
Wydaje się jednak, że najważniejszą cechą charakterystyczną dla jakości
w turystyce jest jej dwupłaszczyznowy charakter, sprawiający, że
kreowanie wysokiej jakości jest zadaniem trudnym. Wydaje się, że najważniejszą
składową jakości destynacji jest jakość podstawowej oferty
turystycznej, ale w tej części która wiąże się z walorami naturalnymi i z
dziedzictwem kulturowym. Ta część produktu destynacji jest jednak jej
„dana” i są niewielkie możliwości jej kreowania. W tym przypadku działania
zarządzających destynacją powinny koncentrować się na zachowaniu
tych walorów, aby nie dopuścić do obniżenia ich jakości oraz na
rozwijaniu jakości usług i infrastruktury umożliwiającej ich udostępnienie.
Większe możliwości kreowania parametrów destynacji istnieją
w zakresie tej części podstawowej oferty turystycznej, która nie jest „dana”,
a jest kreowana przez podmioty działające na obszarze destynacji.
Ta część oferty regionu powinna stanowić ważne, wysokojakościowe
uzupełnienie produktu destynacji.
Pozornie największe możliwości stymulowania jakości destynacji
istnieją w ramach jej uzupełniającej oferty turystycznej, stanowią ją elementy
produktu destynacji, które w większości są oferowane przez konkretne
przedsiębiorstwa funkcjonujące na danym obszarze. Możliwości
kreowania jakości w tej sferze produktu destynacji są jednak złudne. Dla
efektywnego rozwoju jej produktu konieczna jest współpraca i koordynacja
działań w celu wprowadzenia na rynek turystyczny spójnego produktu.
Praktyka jednak pokazuje, że ta swoista koopetycja jest trudna do
osiągnięcia. Na obszarze destynacji działają podmioty konkurujące, które
nie mają zaufania do potencjalnych partnerów, często nie widzą też korzyści
z potencjalnej współpracy. Ponadto należy pamiętać, że uzupełniająca
oferta turystyczna jest kształtowana przez podmioty autonomiczne,
które pozostają niezależne od podmiotów odpowiedzialnych za
zarządzanie destynacją. W efekcie, pomimo że teoretycznie ta sfera produktu
destynacji wydaje się najłatwiejsza do kreowania to w praktyce
jest ona kształtowana samoistnie, zgodnie z indywidualnymi decyzjami
poszczególnych podmiotów. Jednocześnie należy podkreślić, że właśnie