pobierz plik - Przedsiębiorczość i ZarzÄ dzanie - Społeczna ...

232
Paweł Sydor
3. Decyzja czy umowa. Nakaz zawarcia umowy przewozu
w polskim prawie przewozowym
Niewątpliwie treść art. 9 wskazuje na pewien dysonans, który nakazuje
rozważyć treść przepisu na płaszczyźnie ewentualnego błędu hipostazowania,
to jest jednoczesnego umiejscowienia tej regulacji na dwóch, z goła odmiennych
płaszczyznach prawnych tj. prawa prywatnego i prawa publicznego.
Przepis ten, rzec by można dialektycznie, zestawia dwa sprzeczne ze
sobą, z uwagi na charakter, źródła zobowiązania. Ustawodawca upoważnił
Ministra właściwego ds. transportu oraz inne wskazane w przepisie organy
do nałożenia na przewoźnika obowiązku zawarcia umowy. Zastanowić się, zatem
należy, co jest źródłem zobowiązania. Interpretacja zaproponowana przez
komentatorów a wskazująca na umowę, jako źródło zobowiązania, zaś nałożenie
obowiązku, w trybie przewidzianym przepisami kodeksu postępowania
administracyjnego, czyli w formie decyzji administracyjnej, jako źródło
pośrednie [Szanciło 2008, s. 79] wydaje się nie do końca uzasadniony,
z uwagi właśnie na przełamanie, w mojej ocenie, zasady swobody umów.
Przedsiębiorca – przewoźnik, zostaje decyzją administracyjną, bo tylko
w takiej formie sformułowana być może norma indywidualna – konkretna,
wiążąca daną osobę, zobowiązany do określonego zachowania – wykonania
przewozu. Same warunki przewozu określić ma zaś umowa, zawarta w
wykonaniu decyzji administracyjnej. Wydaje się, że ustawodawca w sposób
wielopłaszczyznowy reguluje powstały wskutek wydania decyzji stosunek
prawny. Na płaszczyźnie administracyjnej, a wiec publiczno‐prawnej,
przewoźnik jest związany treścią wydanej decyzji i w ten sposób zmuszony
do określonego zachowania na rzecz państwa. Jednocześnie wykonanie
samego obowiązku odbywać się ma według zasad kontraktowych, w tym,
siłą rzeczy, poprzez odesłanie do przepisów kodeksu cywilnego i innych
ustaw określony standard usługi i wzajemne obowiązki stron, regulujących.
Za taką interpretacją wydaje się również przemawiać treść przepisu §3 cytowanego
przepisu, zgodnie, z którym przewoźnik nie otrzymuje wynagrodzenia
2 , ale zapewniane są mu środki finansowe na wykonanie określonego
zadania [Szanciło 2008, s. 81].
2
W rozumieniu kodeksu cywilnego, jako zapłaty za wykonaną usługę, zawierającą
również zysk przedsiębiorcy, por. Komentarz…, s. 331 i nast.