pobierz plik - Przedsiębiorczość i ZarzÄ dzanie - Społeczna ...

Zarządzanie wiedzą a bezrobocie 73
tywnie o dotychczasowym i przewidywanym uczestnictwie w procesach
edukacyjnych. Świadczy to o bierności edukacyjnej większości badanej
populacji, co może istotne znaczenie dla szans na podjęcie przez jej
przedstawicieli satysfakcjonującej pracy. Zjawisko to może wynikiem
działania co najmniej dwóch – krańcowo różnych – powodów.
Po pierwsze – może być przejawem braku zainteresowania tego rodzaju
postępowaniem, co byłoby raczej niezrozumiałe w kontekście deklarowanej
powszechnie przez bezrobotnych dużej determinacji w znalezieniu
miejsca zatrudnienia.
Po drugie – powodem braku zainteresowania kształceniem może być
nieodpowiednia struktura oferowanych przez różne instytucje szkoleń
i kursów, które w niewielkim stopniu powiązane są ze zwiększeniem
szans na znalezienie zatrudnienia.
Wydaje się ponadto, że niski poziom aktywności edukacyjnej może
być konsekwencją braku dostępu do informacji o procesach kształcenia.
Formalne kontakty z bezrobotnymi nie są zbyt częste, a dodatkowe nakładanie
się problemów z wyborem kierunku kształcenia – wywołuje
narastanie zniechęcenia i dalsze ich ograniczenie. Częste są również przypadki
niskiej oceny programów szkoleń oraz sposobu ich prowadzenia,
niedostosowanego do poziomu percepcji poszczególnych uczestników.
W przypadku bezrobotnych nie można jednoznacznie wypowiedzieć
się o zróżnicowaniu aktywności edukacyjnej w podziale na płeć. Na niektórych
bowiem rynkach pracy w szkoleniach częściej uczestniczyli mężczyźni,
zaś na innych – kobiety. Nie można więc zatem w sposób bezwzględny
twierdzić, że kobiety w ogóle szkolą się rzadziej. Ich skłonność
do nabywania nowych lub uzupełniania posiadanych kwalifikacji jest
prawdopodobnie taka sama jak wśród mężczyzn, a zróżnicowanie wynika
przede wszystkim z charakteru rynku pracy.
Aktywność edukacyjna bezrobotnych jest natomiast uzależniona od
poziomu wykształcenia. Najbardziej skłonni do uczestnictwa w szkoleniach/kursach
były zwykle osoby, charakteryzujące się najniższym poziomem
wykształcenia, czyli zasadniczym zawodowym. W miarę wzrostu
posiadanych kwalifikacji i umiejętności zdecydowanie zmniejszała
się liczba deklaracji, akceptujących tego rodzaju postawę.