พจนานุกรม พุทธศาสตร - โรงเรียนทอสี

[334] พจนานุกรมพุทธศาสตร246[334] มิจฉัตตะ 10 (ภาวะที่ผิด, ความเปนสิ่งที่ผิด — Micchatta: wrongness; wrong states)1. มิจฉาทิฏฐิ (เห็นผิด ไดแก ความเห็นผิดจากคลองธรรมตามหลักกุศลกรรมบถ และความเห็นที่ไมนํ าไปสูความพนทุกข — Micchàdiññhi: wrong view)2. มิจฉาสังกัปปะ (ดํ าริผิด ไดแก ความดํ าริที่เปนอกุศลทั้งหลาย ตรงขามจากสัมมาสังกัปปะ— Micchàsaïkappa: wrong thought)3. มิจฉาวาจา (วาจาผิด ไดแก วจีทุจริต 4 — Micchàvàcà: wrong speech)4. มิจฉากัมมันตะ (กระทํ าผิด ไดแก กายทุจริต 3 — Micchàkammanta: wrong action)5. มิจฉาอาชีวะ (เลี้ยงชีพผิด ไดแก เลี้ยงชีวิตในทางทุจริต — Micchà-àjãva: wronglivelihood)6. มิจฉาวายามะ (พยายามผิด ไดแก ความเพียรตรงขามกับสัมมาวายามะ — Micchàvàyàma:wrong effort)7. มิจฉาสติ (ระลึกผิด ไดแก ความระลึกถึงเรื่องราวที่ลวงแลว เชน ระลึกถึงการไดทรัพยการไดยศ เปนตน ในทางอกุศล อันจัดเปนสติเทียม เปนเหตุชักนํ าใจใหเกิดกิเลสมีโลภะ มานะอิสสา มัจฉริยะ เปนตน — Micchàsati: wrong mindfulness)8. มิจฉาสมาธิ (ตั้งจิตผิด ไดแก ตั้งจิตเพงเล็ง จดจอปกใจแนวแนในกามราคะ พยาบาทเปนตน หรือเจริญสมาธิแลว หลงเพลิน ติดหมกมุน ตลอดจนนํ าไปใชผิดทาง ไมเปนไปเพื่อญาณทัสสนะ และความหลุดพน — Micchàsamàdhi: wrong concentration)9. มิจฉาญาณ (รูผิด ไดแก ความหลงผิดที่แสดงออกในการคิดอุบายทํ าความชั่ว และในการพิจารณาทบทวนวาความชั่วนั้นๆ ตนกระทํ าไดอยางดีแลว เปนตน — Micchà¤àõa: wrongknowledge)10. มิจฉาวิมุตติ (หลุดพนผิด ไดแก ยังไมถึงวิมุตติ สํ าคัญวาถึงวิมุตติ หรือสํ าคัญผิดในสิ่งที่มิใชวิมุตติวาเปนวิมุตติ — Micchàvimutti: wrong deliverance)D.III.290; M.I.42; A.V.212.ที.ปา.11/469/337; ม.มู.12/104/76; องฺ.ทสก.24/103/226; ม.อ.1/259; วิภงฺค.อ.676.[] อกุศลกรรมบถ 10 ดู [321] อกุศลกรรมบถ 10.[335] อนุสติ 10 (ความระลึกถึง, อารมณอันควรระลึกถึงเนืองๆ — Anussati: recollection;constant mindfulness)1. พุทธานุสติ (ระลึกถึงพระพุทธเจา คือ นอมจิตระลึกถึงและพิจารณาคุณของพระองค —Buddhànussati: recollection of the Buddha; contemplation on the virtues of theBuddha)2. ธัมมานุสติ (ระลึกถึงพระธรรม คือ นอมจิตระลึกถึงและพิจารณาคุณของพระธรรม —Dhammànussati: recollection of the Dhamma; contemplation on the virtues of theDoctrine)