HMP 77 Destroyers

Nie chcemy zostać nowym Iron Maiden
Pewnie niektórzy z czytelników kojarzą Marco Stamignę z włoskiego zespołu
HI-GH, grającego siarczysty speed metal o punkowym momentami sznycie.
Obecnie ten wokalista i gitarzysta udziela się w Coltre, międzynarodowej grupie
bazującej w Londynie, grającej tradycyjny, typowo brytyjski metal starej szkoły.
EP "Under The Influence" potwierdza, że zapowiadany na przyszły rok debiutancki
album Coltre może być łakomym kąskiem dla fanów starego metalu.
HMP: Wychodzi na to, że na koncerty
warto chodzić nie tylko dla dobrej zabawy i
okazji do posłuchania muzyki na żywo, bo
również wasz zespół powstał dzięki temu,
że poznaliście się z Danielem podczas występu,
konkretnie Midnight?
Marco Stamigna: Powiedzmy, że na koncercie
metalowym jest spora możliwość spotkania
ludzi zainteresowanych graniem takiej
muzyki, ale to dość oczywiste. Właściwie w
tamtym czasie Daniel i ja chodziliśmy do tej
samej uczelni, ale długo się nie znaliśmy.
Kiedy w końcu spotkaliśmy się na koncercie
Midnight, rozmowa i piwo było naturalne.
Musieliście od razu nieźle się dogadywać,
Przeprowadziłeś się do Londynu właśnie
dlatego, żeby po rozpadzie Hi-GH poszukać
szansy na sformowanie nowego zespołu,
czy też decydowały tu raczej względy
ekonomiczne, a muzyka była też istotna, ale
jednak na drugim planie?
Marco Stamigna: Nie wiem czy to interesujące,
ale przeprowadziłem się do Londynu,
ponieważ zakochałem się w damie, która dziś
jest moją żoną, ale w wywiadzie na temat zespołu
wolę nie skupiać się na swoim życiu
prywatnym.
Stolica Anglii nie jest już może centrum
muzycznego biznesu jak w latach 60.-80.
ubiegłego wieku, ale i tak ma się tam znacznie
większe szanse na osiągnięcie czegoś
niż w Rzymie?
Marco Stamigna: Trudno mi powiedzieć, bo
jednak pora na twórcze zaakcentowanie
właśnie tej fascynacji brytyjskim metalem
końca lat 70. i początku 80.?
Marco Stamigna: A dlaczego nie? Granie
tradycyjnego heavy metalu było moim pragnieniem,
które narastało we mnie przez lata.
Nie żałuję swoich poprzednich doświadczeń i
nie mówię, że nie zagram w żadnym innym
gatunku metalu niż NWOBHM. Wraz z
Coltre chciałem stworzyć zespół, który reprezentowałby
muzykę, której chciałbym
słuchać i chciałbym grać. Oczywiście duża
część tego dotyczy NWOBHM, ale można
znaleźć inspiracje w innych rodzajach muzyki,
której słuchamy. Na przykład w "Plague
Doctor" możecie odnaleźć wpływy Diamond
Head, a także Megadeth.
To wręcz temat na naukową rozprawę, bo
nie dość, że w Anglii na masową skalę zainfekowanej
punkiem, nową falą, cold wave
czy new romantic powstał najpierw tak potężny,
metalowy ruch z ogromną ilością
świetnych zespołów, to jeszcze jest on pamiętany
i popularny do dziś, również wśród
młodych ludzi, czego sami jesteście kolejnym
przykładem
Daniel Sweed: Nie, obecnie heavy metal nie
jest popularny wśród londyńskiej młodzieży.
Łatwiej jest rozmawiać o heavy metalu i hard
rocku z dorosłym facetem po pracy w pubie,
niż z młodzieżą uczącą się w szkole.
skoro tak szybko pojawił się pomysł by zacząć
też razem grać?
Marco Stamigna: Kiedy spotkaliśmy się z
Danielem, obaj wyraziliśmy chęć grania
heavy metalu, ale oczywiście tamtej nocy
Coltre nie od razu zaczął swoją działalność.
Dopiero kilka dni po koncercie zaczęliśmy
dzielić się riffami i konfrontować nasze muzyczne
pomysły oraz ambicje i wkrótce stało
się dla nas obu jasne, że chcemy iść w tym
samym kierunku. Następnie zaczęliśmy ćwiczyć
i szukać pozostałych muzyków, którzy
pasowaliby do Coltre.
Foto: Coltre
kiedy byłem w Rzymie, nigdy nie miałem
problemów ze znalezieniem ludzi do grania,
podczas gdy w Londynie znalezienie muzyka
zajęło nam prawie rok, a skład nie jest jeszcze
kompletny. Z drugiej strony realizacja
podziemnego heavymetalowego koncertu w
Londynie jest o wiele łatwiejsza niż we Włoszech.
Hard rock / heavy metal jest tam traktowany
poważniej i jest bardziej szanowany
w porównaniu z Włochami. Nie mówię, że
Londyn jest typowym heavymetalowym miastem,
ale na pewno nie skończysz z pustą salą,
jeśli zorganizujesz dobry koncert.
Dlaczego akurat New Wave Of British
Heavy Metal? Wcześniej grałeś thrash czy
metal podszyty punkiem, w końcu przyszła
Dostrzegam tu jednak pewien minus, bo z
tej istnej powodzi zespołów przebić mogły
się tylko nieliczne, poza tym moda na ciężkie
brzmienie wypaliła się nader szybko, bo
wytwórnie i media mają określoną politykę,
ciągle muszą kreować jakieś nowe trendy
czy "odkrycia"?
Marco Stamigna: Trudno mi to skomentować,
ponieważ jestem za młody i nie mam
bezpośredniego doświadczenia płynących z
tamtych czasów. Moje pokolenie może polegać
tylko na doświadczeniu poprzedniej epoki
i na muzyce tamtych lat, aby spróbować
wyobrazić sobie, jak wyglądał muzyczny krajobraz
między latami 70. i 80. Myślę o tym,
że w tamtych latach ciężka muzyka nieustannie
się rozwijała i zmieniała, w wyniku czego
aby być na szczycie, mówiąc o kwestii popularności
i sprzedaży. Jeśli pomyślimy o tym,
jak heavy metal brzmiał w roku 1984 i jak
brzmiał w roku 1986, w ciągu zaledwie
dwóch lat można było znaleźć mnóstwo różnic.
Niektóre zespoły były w stanie, świadomie
lub nie, poradzić sobie z tą zmianą,
podczas gdy inne po prostu nie. Jeśli mówimy
o wartości artystycznej ich muzyki, musimy
trzymać poza nią liczby i czas, ponieważ
to nie wskaźnik sprzedaży określa, czym
jest sztuka. Ale jeśli mówimy o branży, to
trywialne jest stwierdzenie, że przemysł nie
dba ani o sztukę, ani o heavy metal, ale skupia
się tylko na sprzedaży i wiele zespołów z
tego powodu zostało na lodzie. Nie wierzę
też, że przemysł muzyczny kreuje trendy,
wręcz przeciwnie uważam, że przemysł inwestuje
pieniądze w trend, nasycając go, a
następnie zabija go, inwestując w kolejny
nowy trend, zrodzony jako odpowiedź na poprzedni.
Do ponownego nasycenia.
Nie znaczy to rzecz jasna, że muzyka tych
mniej znanych od Maiden, Leppard czy
120
COLTRE