HMP 77 Destroyers

"The Legacy Of Blood" nie jest twoim pierwszym
wydawnictwem. Wydałeś także EP
zatytułowaną "Sounds From The Passage"
w 2015 roku. Jak oceniłeś ją 5 lat później?
Giovanni Lauria: Te utwory były bardzo osobiste.
Nie byłoby jednak prawdą, gdybym powiedział,
że te piosenki w pełni odzwierciedlają
dzisiejszy zespół. Oczywiście to wiele znaczyło
w tamtym czasie, jasno określiło gatunek,
w którym chcieliśmy się ustawić, i jesteśmy
bardzo dumni z tego, co zrobiliśmy będąc
na tamtym etapie.
To wydawnictwo było limitowane do 1000
kopii. Czy jest teraz dostępne? Może macie
w planach jakąś reedycję tej EPki?
Marco Fontana: Jak powiedział Giovanni,
"Sounds from the Passage" było autoprodukcją
(muzyka, nagrywanie, miksowanie, mastering
i grafika) i jesteśmy bardzo dumni z wyniku.
Zdecydowaliśmy się wydrukować 1000
płyt CD i rozprowadzić je za darmo na koncertach
i w niektórych sklepach w Turynie,
aby Dark Passage stało się przynajmniej lokalnie
rozpoznawalne. W końcu uważamy, że
to był dobry pomysł, a to, że ludzie śpiewali
nasze refreny na koncertach, tylko to potwierdza.
Wciąż mamy kilka kopii, może około stu,
ale w tej chwili nie planujemy ponownego wydania:
będziemy je rozprowadzać na koncertach,
dopóki ich nie zabraknie. Moglibyśmy
pomyśleć o użyciu jednego lub dwóch z tych
utworów na nowych płytach w przyszłych latach,
może jako utwór bonusowy, kto wie...
Gdy zakładaliście zespół wiek nastoletni
mieliście już za sobą. Jaka była Twoja
główna inspiracja, żeby to zrobić?
Giovanni Lauria: Christian (perkusista),
Marco (gitara) i ja graliśmy razem jeszcze w
latach 90. i znaliśmy się od tamtej pory. Opuściłem
Włochy na początku 2000 roku i wróciłem
dziesięć lat później, sugerując Christianowi,
żebyśmy z powrotem zjednoczyli zespół…
Więc podbiegliśmy do Marco i znaleźliśmy
Paolo… I powstał Dark Passage. Od
tamtej pory zdecydowaliśmy się na "przyjacielskie
porozumienie" i wygląda na to, że dobrze
się udało.
Christian i Marco zanim dołączyli do Dark
Passage grali w zespole Fearytales. Dlaczego
zdecydowali się opuścić ten zespół?
Marco Fontana: Cóż, czasem rzeczy w życiu
się zmieniają iw tym przypadku muszę powiedzieć,
że zmiana była potrzebna. Po kilku latach
zabawy, występów na żywo i nagrywania
z Fearytales radość tworzenia muzyki została
przytłoczona napięciem między członkami zespołu
i różnymi sposobami planowania procesu
pisania. Większość zespołu odeszła z biegiem
lat, ale ja i Christian znaleźliśmy sposób,
by dalej grać razem, tak jak robiliśmy to
przez ostatnie dwadzieścia (i więcej) lat.
Bartek Kuczak
HMP: Zwykle wygląda to tak, że płyta koncertowa
pojawia się w dyskografii danego
zespołu dopiero jako któreś z rzędu wydawnictwo,
po iluś albumach studyjnych. Wy
doczekaliście się koncertówki znacznie szybciej,
raptem po dwóch płytach studyjnych -
skąd ten pośpiech?
Alex Wein: Wkrótce po nagraniu drugiego albumu
nasz skład uległ zmianie. Potem wyruszyliśmy
na naszą pierwszą europejską trasę z
nowymi muzykami, grając utwory szybciej,
intensywniej i w niektórych przypadkach nieco
inaczej. Skłoniło mnie to do nagrania tych
kawałków na żywo. Kompozycje śmigały szybko
i mocno, a ja chciałem uchwycić tę intensywność,
jaką nowy skład tchnął w te kawałki.
W tamtym czasie zespół brzmiał niesamowicie,
więc musiałem to wytłoczyć na winylu.
Szczęściem dla nas, Ripple Music zobowiązała
się do wydania tego.
Czyli weszliście do Earhammer Studios z
myślą o nagraniu nowego albumu studyjnego,
ale okazało się, że oferuje ono takie warunki,
iż znacznie lepszym rozwiązaniem
Tak jak kiedyś
Dożyliśmy ciekawych czasów: to, co kiedyś było oczywiste, teraz jest
czymś nietypowym i ekscytującym. A War Cloud tylko weszli do studia i nagrali
na żywo materiał koncertowy - tyle, że bez udziału publiczności i z minimalnymi
dogrywkami. Tylko i aż, bo naprawdę warto posłuchać "Earhammer Sessions",
materiału gwarantującego wyprawę do czasów największej świetności klasycznego
metalu.
będzie nagrać tam materiał w wersji koncertowej?
Tak, "Earhammer Sessions" to w zasadzie
płyta nagrana "na żywo w studiu". Prawie
wszystko nagraliśmy za jednym podejściem.
Co prawda płyty koncertowe wciąż się ukazują,
ale nie ma co ukrywać, że ich znaczenie
jest obecnie minimalne, szczególnie w porównaniu
z latami 70. i 80. W żadnym razie
was to jednak nie zrażało, chcieliście mieć
dobrze, naturalnie brzmiący album live i postawiliście
na swoim?
Uwielbiam albumy koncertowe z tej złotej
ery, Lizzy "Live And Dangerous", Purple
"Made In Japan", Kiss "Alive" i nie zapominajmy
o jednym z najlepszych, Scorpions
"Tokyo Tapes". Można powiedzieć, że te
utwory na żywo są z natury bardziej agresywne
i bezpośrednie.
Mieliście jakiś niedościgły wzór koncertowego
albumu do którego chcieliście nawiązać
na swojej płycie czy nic z tych rzeczy?
Kolejność utworów to nasza setlista z pierwszej
trasy po Europie. Czasami
graliśmy więcej utworów na
żywo, na przykład podczas bisów
i innych takich, ale podstawowa
setlista pokrywa się z listą
utworów nagranych w Earhammer.
Louder Studios, w którym nagraliście
poprzednie albumy,
nie wytrzymuje porównania z
Earhammer? To kwestia
sprzętu, podejścia pracujących
tam ludzi, atmosfery czy
jeszcze czegoś innego?
Studia Louder to wspaniałe
miejsce do nagrywania, ale
tempo pracy tam jest nieco
wolniejsze. W Louder nagrywaliśmy
na dwucalowej taśmie
w porównaniu z nagraniem
cyfrowym w Earhammer. Wybrałem
Earhammer z wielu
powodów, ale głównie dlatego,
że, po pierwsze, jest na tej samej
ulicy, tylko kilka przecznic
dalej od mojego mieszkania. Po
drugie, zawsze chciałem pracować
z Gregiem, tak wiele legend
tam nagrywało, a on jest
naprawdę miłym facetem z
krwi i kości.
Foto: War Cloud
Greg Wilkinson nie jest po-
142
DARK PASSAGE