10.05.2013 Views

Juan Ignacio GUGLIERI VAZQUEZ MANUEL MARTí, LATINISTA Y ...

Juan Ignacio GUGLIERI VAZQUEZ MANUEL MARTí, LATINISTA Y ...

Juan Ignacio GUGLIERI VAZQUEZ MANUEL MARTí, LATINISTA Y ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

272<br />

En Valencia, y tras el hundimiento depresivo de los primeros tiempos de la<br />

vuelta a España, Martí escribe al amigo, recuperado de aquel estado de<br />

frustración gracias a la lectura del De Ortu et Progressu Juris Civilis, obra<br />

que elogia en estos términos: Sane cun id legerem visus mihi sum in Romanam<br />

cainigrasse Rernpublicam. Ita me totum affatim Romanis undique saturasti<br />

deliciis 208<br />

Gravina recibió esta carta con enorme alegría, despues de los seis años<br />

transcurridos. La leyó ante los árcades, quienes se conmovieron por la<br />

elegancia del estilo latino y el recuerdo de su antiguo compañero.<br />

Parte importante de esta correspondencia viene ocupada por el asunto del<br />

plagio del Teatro Saguntino por Joaquín Alcaraz. Martí explica a Gravina el<br />

abuso de confianza con que dicho personaje obtuvo de él mismo un ejemplar del<br />

209 -<br />

trabajo, publicándolo plagiariamente en Roma. Así pues, confía a Gravina el<br />

encargo de desenmascararlo. De esta manera se le presentaba a Cravina la<br />

ocasión de corresponder en medida parecida a la defensa de su honor que Martí<br />

había hecho en el Satyromastix. Consiguió esto haciendo correr la acusación de<br />

plagio por Roma. 210<br />

Pero es escasa la correspondencia entre Martí y Gravina. Ya se encarga el<br />

deán de hacer el reproche, medio en serio medio en broma, cuando, después de<br />

ver las obras de Gravina en casa de Bolifón le escribe:<br />

Quorum ego QSL t¿ ~vc~’ quicquam audiveram. íd ego merui<br />

scilicet, gui te amavi perdite, qui surrna te observantia colui;<br />

etsi numquam tibi, nisi lacessito, literas extorsí. O fidem,<br />

fidem! In ea tamen vel oblivione, vel fastidio nostri, numquam<br />

te imitabor.211<br />

Tono éste que revela el grado de familiaridad que existía entre ambos.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!