woorden, waarden en de evolutie van gedrag - VU-DARE Home

goede kans dat datzelfde individu, met diezelfde strategie,
even later zijn kindertal verm of welstand ten koste van een
ander individu (of wellicht zelfs hetzelfde) zal vergroten. Op
grond van de eerste interactie zou je de strategie in kwestie
altruïstisch kunnen noemen, maar de tweede interactie geeft
je net zo veel reden om die strategie als egoïstisch te
karakteriseren. Het probleem is in zekere zin dat de strategie
doorgaans niet verandert in de loop van een leven terwijl
kindertal verm en welstand regelmatig zullen toe- en afnemen.
Om die reden acht ik een altruïsmedefinitie in termen van
strategieën en welstand of kindertal verm niet zo handig. Ik
sluit niet uit dat zulke definities kunnen worden opgesteld,
maar ik vrees dat ze dan toch zeer gekunsteld zullen zijn.
Daarom blijven ze hier verder buiten beschouwing.
We houden nu één groep van combinaties over: definities van
altruïsme in termen van strategieën en fitness, waarin de
‘gedrager’ een individu, een genotype of een fenotype kan zijn
(zie definities 3 tot en met 5, beneden). Nu zagen we al dat
zulke definities niet eenvoudig kunnen zijn. Fitnessen zijn
nogal onveranderlijk. Het heeft dus geen zin om je af te
vragen of de fitness van, bijvoorbeeld, een individu verandert
ten gevolge van zijn strategie. Je kunt alleen het betreffende
individu vergelijken met een individu dat een andere strategie
volgt. Bovendien hangen de fitnessgevolgen van een strategie
af van de omgeving. Die verdient dus ook een plaatsje in de
definitie. Dat brengt ons tot een vrij ingewikkeld vijfplaatsig
altruïsmebegrip:
(definitie 3) Strategie S van individu I in omgeving E is
altruïstisch tegenover individu J vergeleken met
de strategie S´ die een (hypothetisch) individu
115