woorden, waarden en de evolutie van gedrag - VU-DARE Home

Dat is mooi en bescheiden. Maar ze adviseren ons wel om
serieus in moraal te blijven geloven. En de status van dat
advies is onduidelijk. Het kan geen moreel advies zijn, dan
immers zou het nergens uit volgen en niet meer zijn dan een
slag in de lucht. Maar als praktisch, voorwaardelijk advies
(‘mocht u willen dat de zaak blijft draaien dan moet u vooral
...’) is het ook niet zoveel waard. We hebben volgens hen
immers geen keus. We zitten zo in elkaar dat we in moraal
zullen blijven geloven, met of zonder dringend advies dat te
doen. Ruse en Wilson pretenderen te pleiten voor wat zij een
‘echte moraal’ noemen. Maar wat zij presenteren is een
moraal die berust op een gedeelde illusie, en die hoogstens
‘echt’ is in die zin dat we er echt in geloven. En daar geloof ik
echt niet in.
4.2.3. Campbell
Ook Campbell * meent dat normen uiteindelijk niet gerechtvaardigd
kunnen worden, maar hij verzet zich tegen het
nihilisme waartoe die onmogelijkheid sommige filosofen
gedreven heeft. Volgens hem is de situatie vergelijkbaar met
die in de kennistheorie. We zullen bepaalde dingen moeten
aannemen voor we tot kennis kunnen komen, bijvoorbeeld
het – onbewijsbare – bestaan van een fysische wereld buiten
ons. En onze kennis zal altijd voorwaardelijk zijn met betrekking
tot de veronderstellingen waarop ze berust. Maar als we
dat eenmaal hebben geaccepteerd valt er nog heel wat zinnigs
te doen. Op eenzelfde manier zullen we onze morele uitgangspunten
moeten kiezen voor we een hecht doortimmerd
ethisch bouwwerk kunnen opzetten, en de normen in dat
* Campbell 1978.
154