woorden, waarden en de evolutie van gedrag - VU-DARE Home

wat voor veranderingen kunt verwachten, en aan de andere
kant reconstructies van de evolutionaire ontwikkelingen die
bepaalde planten- en diergroepen feitelijk hebben
doorgemaakt.
Op dit moment gaat evolutietheorie voornamelijk over
natuurlijke selectie en genetische veranderingen. We zagen in
hoofdstuk 2 dat die theorie op dit moment dan ook nauwelijks
in staat is om fenotypische veranderingen ten gevolge
van omgevingsveranderingen te verklaren. Maar afgezien van
een mogelijke overschatting van de rol van genetische factoren
staat niets een verdere ontwikkeling van de evolutietheorie
principieel in de weg. Als we aannemen dat factoren
die in het verleden tot fenotypische veranderingen hebben
geleid dat ook nu nog (kunnen) doen, dan is er alle ruimte om
te experimenteren en onze theorie verder uit te werken.
De andere poot van de evolutiebiologie, het reconstrueren
van feitelijke ontwikkelingen, worstelt wel met een principieel
probleem. Alles wat gebeurt laat aanvankelijk sporen na,
maar die sporen worden geleidelijk uitgewist, en komen nooit
meer terug. Een voorbeeld: we gaan ervan uit dat giraffen
lange nekken en poten hebben omdat ze daardoor voedsel uit
hoge bomen kunnen halen. Daarbij veronderstellen we dat de
verre voorouders van onze huidige giraffen ooit veel kleinere
beesten waren, en dat er een periode was waarin zij te lijden
hadden van een zekere schaarste aan voedsel op een hoogte
waar ze allemaal makkelijk bij konden. We veronderstellen
dat sommige oergirafjes net iets langer waren dan hun
soortgenoten waardoor ze toegang hadden tot bladeren die de
anderen net niet te pakken konden krijgen. Die net iets
langere girafjes hadden dus meer te eten, en daardoor konden
173