woorden, waarden en de evolutie van gedrag - VU-DARE Home

uitwerking, vier- of zelfs vijfplaatsig is (zie § 3.2.2.2).
Het is ongetwijfeld overdreven, hoewel voor mij soms wel
verleidelijk, om te stellen dat de meeste problemen in de
wetenschap (en daarbuiten?) voortkomen uit onvoldoende
aandacht voor begripsvorming. Maar ik ben ervan overtuigd
dat begripsverwarring een belangrijke bron van
wetenschappelijke onenigheid is.
1.2.2.1. methodologie: wetenschappelijk
belang
Het soort onderzoek waar dit boek over gaat wordt niet altijd
met evenveel enthousiasme begroet. Methodologen hebben
duidelijk belangstelling voor stukken wetenschap die niet
helemaal pluis zijn * en het is verleidelijk om die belangstelling
ziekelijk te noemen. Aangemeten is dat oordeel niet.
Je zou met hetzelfde recht de klinisch psycholoog kunnen
verwijten dat hij een morbide belangstelling voor ongelukkige
mensen heeft, of de bedrijfskundig adviseur dat hij altijd weer
daar te vinden is waar zaken in het slop raakten.
Methodologen leveren vooral kritiek. Aan opbouwende
adviezen en voorstellen voor een helderder theorie komen ze
vaak niet toe, laat staan aan praktisch onderzoek dat wel door
hun eigen beugel kan. Zou je als methodoloog niet beter zelf
empirisch onderzoek kunnen doen? Ik denk het niet. Een
* Binnen de biologie zijn het vooral de evolutiebiologie (zie
bijvoorbeeld: Ruse 1973; Hull 1974; Kitcher 1982; Sober 1984; Van der
Steen 1982), meer in het bijzonder de sociobiologie (Ruse 1979;
Kitcher 1985) waaraan wetenschapsfilosofen aandacht geven.
Methodologische studies rond vakken als fysiologie, microbiologie,
moleculaire genetica ontbreken vrijwel geheel. Dit kan de indruk
wekken dat methodologische problemen zich uitsluitend voordoen in
takken van biologie die vaak als ‘zacht’ worden ervaren. Het zou de
moeite lonen om na te gaan in hoeverre die indruk terecht is.
25