woorden, waarden en de evolutie van gedrag - VU-DARE Home

maakt de denkfout die Hamilton signaleerde. Maar
populatiegenetici werken al heel lang met andere maten, de
fitness van een genotype of de genotypische fitness van een
individu. * En met modellen waarin genotypische fitness als
maat voor evolutionair succes wordt gehanteerd kunnen alle
verschijnselen die we met behulp van inclusieve-fitnessmodellen
kunnen verklaren, ook worden verklaard. † We
zullen later zien dat zelfs ‘individuele’ fitness op een zinnige
manier zo gepreciseerd kan worden dat die kan worden
gebruikt voor een verklaring van de hulpvaardigheid waar
Hamilton zich het hoofd over brak. Het begrip inclusieve
fitness heeft een belangrijke rol gespeeld in de populatiegenetica
omdat het beperkingen zichtbaar maakte van
gangbare opvattingen over fitness in de oorspronkelijke zin
des woords. Maar het ziet er naar uit dat het bij een
verscherping van de oude theorieën overbodig wordt. Zo
bezien was het een nuttige catalisator, en niet meer dan dat.
3.1.2. groepselectie
Is het denkbaar dat wederzijdse hulp van dieren kan blijven
bestaan omdat een groep van dieren die rekening met elkaar
houden betere evolutionaire vooruitzichten heeft dan groepen
waarbinnen ieder alleen aan zichzelf denkt? In het verleden is
deze gedachte door verscheidene biologen met verve
verdedigd. ° Er zijn veldgegevens die suggereren dat bij
bijvoorbeeld herkauwers, die in grote groepen leven, het
geboorteaantal terugloopt nog voor er van voedselschaarste
sprake is. Het lijkt alsof ze hun voortplanting ‘vrijwillig’
* Falconer 1981.
† Uyenoyama en Feldman 1980.
° Zie Wynne-Edwards 1963, en verwijzingen daarin.
83