woorden, waarden en de evolutie van gedrag - VU-DARE Home

vooroordelen een rol spelen is moeilijk na te gaan. Al is het
maar omdat het soms zo moeilijk is onderscheid te maken
tussen voor- en andere oordelen. Feit is dat je Leaky en
Lewins conclusie een beetje plausibel moet vinden voor hun
redenering je kan overtuigen, maar dat geldt voor meer
verhalen in deze context.
Tanner schetst de mens, man én vrouw, als lichtelijk polygaam.
Bij haar speelt het feit dat ook chimpansees dat zijn
een grote rol. Maar wie niet in die polygamie gelooft zal
daarin makkelijk een argument vinden om het gebruik van de
chimpansee als model af te wijzen. In zekere zin lopen we in
cirkels rond. De argumenten van de verschillende auteurs zijn
vooral aanvaardbaar voor wie hun conclusies aanvaardbaar
vindt. En dat komt doordat het bewijsmateriaal zo indirect is.
Kunnen we daar omheen?
Wat weten we nu bijvoorbeeld van onze eigen verre
voorouders? We hebben wat fossielen, al zijn dat er vrij
weinig vergeleken bij het aantal individuen dat ooit het
levenslicht moet hebben aanschouwd. Nu hebben paleontologen
een goed ontwikkeld vermogen om uit het bijna niets
een heel beest te reconstrueren. Maar zonder een vage
voorstelling van het soort beest waarvan je de fossiele resten
in handen hebt kun je die fossielen nauwelijks op een zinnige
manier interpreteren. Zelfs voor zoiets bescheidens als het in
elkaar zetten van een skelet – even aangenomen dat je los
verspreide botten gevonden hebt – zul je bepaalde beentjes
als bijvoorbeeld ‘typische middenhandsbeentjes’ moeten
herkennen, een andere reden om ze niet heel ergens anders
op te nemen is er niet. En dat herkennen kan alleen op basis
van een analogie met bestaande beesten waarvan je de
188