Pokaż treść!

WILLIAM SZEKSPIR 265
B E N W O L JO
Gdy usłyszy, jest gotów mieć żal przeciw tobie.
M E R K U C JO
Kie miałby żadnej racji. Gdybym przez me czary
Zaklął w kręgi tej pani duch nowej ofiary,
Inną wprowadził postać, to miałby przyczynę.
Lecz skoro go, Romea, klnę na Rozalinę,
Kie ma żadnych powodów stąd do nienawiści!
B E N W O L JO
Chodź! Zostaw go w spokoju pod cieniem tych liści!
W ilgotna noc mu widno kompanią przyjemną!
Miłość jest zawsze ślepa, korzysta, że ciemno!
M E R K U C JO
O, gdyby była ślepa, jakżeby trafiła!
Siedzi teraz pod drzewem i wzdycha co siła,
Jak do dojrzałej śłiwki, do tej swojej łubki.
Może mu spadnie w gębę owoc, który „pupki“
Zową, gdy nikt nie słyszy, wesołe dziewczyny.
Dobranoc, mój Romeo! Idę do pierzyny!
I l u mi na sen za zimno!
B E N W O L JO
A ni się spodziewać
Znaleźć po nocy tego, co chce się ukrywać!
(odchodzą)
J U L IA
Któż ci pokazał drogę na moje ustronie
RO M EO
Miłość, co mnie wezwała na poszukiwanie,
Gasząc mi oczy — twoje wskazała mieszkanie.
Kie tęgi ze mnie żeglarz, lecz gdybyś daleka
Była jak brzeg, o który ocean się wścieka,
Po taką zdobycz ruszyłbym w moi ze wesoło.
J U L IA
W iesz, że noc czarna maską okrywa me czoło,
W ięc nie widzisz, jak lice me rumieńcem pała
Za słowa, com przed chwilą Lobie powiedziała.
Choć trzymać się zwyczajów skromności gotowa,
Chcę je cofnąć — nie mogę! Precz układne słowa!
Powiedz, kochasz mnie W iem ja, przysięgniesz, „tak“ powiesz!
Ale czy będziesz wierny Powiadają Jowisz
Śmieje się z męskich przysiąg. O, Romeo cudny!