Pokaż treść!

WILLIAM SZEKSPIR
A w czyjej duszy gorszy element przeważy,
Tam robak śmierci wprędce piękność kwiatu zwarzy.
R O M E O
(w chodzi)
Ojcze Laurenty! Dobry dzieri!
O. L A U R E N T Y
Benedicite!
Cóż to do mnie sprowadza cię razem ze świtemt
Jeśli myśl moja tępa samą prawdę zgadła,
To ta szalona głowa wcale się nie kładła
RO M E O
W moim czuwaniu, ojcze, słodkie znajdziesz winy.
O . L A U R E N T Y
Odpuść mi, Boże -wielki! W ięc od Rozaliny
RO M EO
Rozaliny już ojcze nie pomnę z imienia!
Prawdziwie zczezł mi z myśłi ten przedmiot cierpienia.
O. L A U R E N T Y
To dobrze! Ale skądże znów nocne czuwanie
R O M E O
Powiem, byś się nie męczył drugim zapytaniem.
Na zabawie u wroga wczoraj wieczór byłem,
Ciężkiej doznałem rany — choć i sam raniłem.
I do ciebie przychodzę w tej okoliczności.
Tw e leki nam pomogą i święte czynności,
Moja nienawiść grzechu niech cię rozwesela,
Bo wstawiam się do ciebie za nieprzyjaciela.
O. L A U R E N T Y
Mów prościej, mój kochany, nie haftuj tak gładko,
A nuż i ja za spowiedź odpłacę zagadką
RO M EO
W iedz, więc,, że mojem sercem włada dziś kobieta,
Jedyna zamożnego córka Kapuleta!
Ona mnie także kocha. Od twej teraz myśli
Zależy, byśmy byli złączeni najściślej!
N ie posądzisz mnie chyba, ojcze, o szaleństwo,
Gdy poproszę, byś dzisiaj złączył nas w małżeństwo.
O. L A U R E N T Y
M ój ty święty Franciszku! Cóż to za przemiana!
Rozałina tak z serca — raz, dwa, trzy, — wygnana!
Takaż to miłość zawsze w umyśle młodzika
Gaśnie w sercu, gdy tylko obraz z oczu znika!