PDF6.76 MB - Wyższa Szkoła Komunikacji i ZarzÄ dzania

Menedżer wobec zmiany miejsca pracy 159prezentowanej strategii oraz pozycji nowego produktu. Tu potrzebne były działaniadługoterminowe.Taka atmosfera wpłynęła na panią N., była absolutnie niezgodna z jej „strategiąsprzedaży”. Nieuznawanie przez panią N. zasady: „agresywna sprzedaż”, brakszacunku dla pracowników, absurdalny system kontroli, znane jej z poprzedniejfirmy, wróciły w najczystszej postaci.Niebawem firma, pomimo dobrych rezultatów sprzedażowych – rozstała sięz panią N., która nieco wcześniej zaczęła nieśmiało rozglądać się za inną kulturąorganizacyjną.Tak więc po 14 miesiącach współpracy z firmą B zaczęła pracę w firmie C.Podczas kolejnych rozmów wstępnych pani N., zwracała baczną uwagę na faktyświadczące o typie kultury organizacyjnej: atmosfera pracy, zasady budowaniastrategii sprzedażowej oraz jej stałość, parytet obsadzania stanowisk kierowniczych,rynkową pozycję firmy, osobowości kadry zarządzającej. Jednym słowemchciała jak najtrafniej określić panujące w firmie zasady oraz ich współbrzmieniez jej oczekiwaniami. Bardzo wiele czasu poświęciła na rozmowy z kolegami„z branży” oraz na czytanie forum internetowego.Znów „trafiła” na sprzątanie po poprzedniku, brak penetracji rynku, niewłaściwiedobrany zespół. Znów zabrała się do „pracy u podstaw”; zbudowała zespół,nauczyła zasad współpracy. Po 3 miesiącach wytężonej pracy zaczęła wreszcie odnosićsukcesy sprzedażowe.Firma C miała 21 oddziałów na całym świecie, jednym z nich była Polska.Od 6 lat inwestowała w polski rynek, przez ten czas osiągnęła pozycję lidera nanajważniejszym warszawskim rynku. Jednak z nadejściem roku 2007 postanowiłazakończyć działalność na tym obszarze – ogłosiła zamknięcie firmy w Polsce.Pani N. zastanawiała się czy – jako menedżer – mogła przewidzieć taki scenariusz?Nie było żadnego sygnału rynkowego czy też ze strony zarządu, że losyfirmy C mogą potoczyć się właśnie tak. Rynek, konkurencja, koledzy z branży,wszyscy, którzy wykazują znajomość branży, byli równie zaskoczenia decyzjązarządu jak pani N. oraz grono ok. 100 osób w Polsce. Informacje, które mogłysugerować „rozwiązania końcowe” – rozmowy z konkurencją na temat sprzedaży– znane były tylko na najwyższym, europejskim szczeblu.Wobec powyższych wydarzeń coraz trudniej jest myśleć pani N. o nowychfirmach. Lista pytań i zagadnień, na które chciałaby znać odpowiedzi jest bardzodługa, a czas w trakcie trwania spotkań rekrutacyjnych należy w znacznej częścido pracodawcy.Tak naprawdę i ona i inni pracownicy zmieniający pracę, mają do dyspozycjiniewielkie możliwości: firmowa strona internetowa, na której znajdziemy laurkę;inne strony i serwisy branżowe, forum (które mocno trzeba przefiltrować, gdyżczęsto posiada negatywne, nieobiektywne zabarwienia) oraz „telefon towarzyski”do kolegi z branży.