PDF6.76 MB - Wyższa Szkoła Komunikacji i ZarzÄ dzania

384Katarzyna Durniatpowyżej 10 lat29%do 1 roku28%3-6 lat9%1-3 lat34%Źródło: opracowanie własne.Rys. 3. Podział ofiar mobbingu pod względem stażu pracyKontrolowano również stanowisko osób badanych. Ofiarami mobbingu padałyosoby zajmujące rozmaite stanowiska w strukturze organizacyjnej. Najczęściej jednakgrupę ofiar stanowili podwładni (70%) i specjaliści (20%), rzadziej kierownicy(10%). Przebadano zbyt mało osób zatrudnionych na stanowisku dyrektorskim(1%), by móc wyciągnąć wiarygodne wnioski na temat mobbingu wśród osóbpiastujących te stanowiska.Przeprowadzone badanie pozwala na dokonanie pewnej charakterystyki prześladowców.Teoretycznie zakłada się, iż prześladowanie ma najczęściej charakterzstępujący, czyli jego sprawcą są raczej przełożeni aniżeli podwładni. Tym niemniejkierunek mobbingu może być także odwrotny. Mobbing może również zachodzićpomiędzy równymi rangą pracownikami. Możliwości te obrazuje poniższy schemat.Przelozony(rzadziej grupa)Wspólpracownik(rzadziej grupa)VertykalnyHoryzontalnyWspólpracownik(rzadziej grupa)Podwladny(rzadziej grupa)Źródło: opracowanie własne.Rys. 4. Schemat relacji mobbingowychWyniki badań potwierdziły powyższe założenia. Najczęściej sprawcą mobbingubył przełożony (53% zbadanych przypadków) bądź grupa przełożonych (20% zbadanychprzypadków), rzadziej był to współpracownik (16%). W przebadanej próbie niewskazano na podwładnego jako sprawcę prześladowania. Może to jednak wynikać zespecyfiki próby (mały odsetek respondentów na wyższych stanowiskach).