LIBËR-MËSUESI-GJUHA-SHQIPE-9-

LIBËR MËSUESI GJUHA SHQIPE 9
TEST, TREMUJORI I TRETË
Grupi A
KUPTIMI I VËRTETË I NDERSHMËRISË
Unë mendoj se ishte nëna ime që më mësoi kuptimin e ndershmërisë. Jo se ajo vërtetë ishte e
ndershme, por sepse ajo gënjente gjithmonë. Ajo mendonte që gënjeshtra është mënyra më e lehtë
dhe më e mirë për të dalë nga një situatë e caktuar që, për të, nënkuptonte një gënjeshtër “pak e
bardhë”. Si një fëmijë i vogël, unë mendoja se kjo ishte një lloj mode. Kur unë i kërkoja ndihmë apo i
bëja ndonjë pyetje për ndonjë shqetësim timin, se si të veproja, ajo më këshillonte të gënjeja. “Mami,
Tereza më ftoi të shkoj në shtëpinë e saj, por unë tani dua të shkoj në shtëpinë e Albit për të luajtur”.
“Thuaji Terezës që je sëmurë”, më këshillonte ajo. Dhe unë kështu i thosha. Por unë nuk kuptoja
mungesën e saj të ndërgjegjes. Në shumë raste, për mua kjo ishte shumë e dhimbshme. Tereza
zbulonte se unë kisha qenë në shtëpinë e Albit dhe jo në të sajën. Këto raste më mësuan mua se,
kur zbulohet gënjeshtra, është e dhimbshme. Prandaj i duhet dhënë vendi i parë të vërtetës. Pyesja
veten si është e mundur që nëna ime nuk ma kishte mësuar këtë.
Unë fillova të mendoj për të gjitha gënjeshtrat që kisha dëgjuar prej nënës sime. Kujtoj rastin kur
ajo i tha dikujt se restoranti i saj i preferuar ishte mbyllur, sepse ajo nuk donte ta shihte atë më. Ose
rastin kur nëna i tha babit se ajo donte një kositëse bari për ditëlindjen e saj. Ose kur ajo thoshte se
linja jonë e telefonit ishte dëmtuar, sa herë ajo përpiqej të shpjegonte pse nuk kishte komunikuar
me një mik të sajin për javë të tëra. Ajo që mua më ka shqetësuar më shumë, nuk është pse ajo
gënjen, por pse më ka përfshirë mua në gënjeshtrat e saj. Ashtu si rasti kur ajo i tha mësuesit tim
kujdestar që unë kisha munguar në shkollë sepse isha operuar, kur në të vërtetë ajo më kishte lënë
mua të kujdesem për vëllain e vogël. Shqetësimi im u shtua kur dikush e kërkonte në telefon dhe
nëna më detyronte t’i them që ajo nuk është në shtëpi.
Në këto rrethana, fillova luftën personale kundër pandershmërisë së nënës sime. Kur unë i
përgjigjesha dikujt në telefon dhe nëna ime nuk donte t’i fliste, unë i thosha atij: “Luis, nëna është
këtu, por ajo nuk dëshiron të flasë me ju”. Herën e parë që e bëra këtë, ajo donte të më “groposte”
mua, por unë nuk pranova t’i kërkoj as falje. I thashë që gënjeshtra është e gabuar. Dhe herën e
dytë, kur nëna ime gënjeu, unë bëra të njëjtën gjë. Herën e fundit që gënjeu, nëna m’u afrua dhe
tha: “Unë pajtohem me ty që gënjeshtra nuk është gjëja më e mirë për të bërë, por ne duhet të
gjejmë një
mënyrë të sinqertë për të mos u bërë të vrazhdët dhe të pasjellshëm”.
Ajo pranoi se sjelljet e saj nuk ishin të drejta, ndërsa unë pranova se të miat ishin pak ekstreme.
Gjatë viteve të fundit, të dy kemi punuar së bashku për të qenë të sinqertë me njëri-tjetrin dhe
me të tjerët. Ndershmëri do të thotë më tepër sesa të mos gënjesh. Kjo do të thotë t’i thuash të
vërtetat me dashamirësi. Edhe pse kam filluar të përpiqem të mësoj nënën time për rëndësinë e
ndershmërisë, unë po vazhdoj të kristalizoj një kuptim më të thellë të kuptimit të ndershmërisë.
1. Teksti i mësipërm është: (1 pikë)
A. tregim
B. ese
C. përrallë
D. Fabul
2. Çfarë e shqetësonte më shumë djalin? Argumento zgjedhjen (3 pikë)
A. Nëna nuk pranoi se sjelljet e saj ishin të padrejta.
C. Nëna gënjente gjithmonë.
232