HMP 56

sze szeregi także Ian McCormack. Zastąpił go Paul
A.T. Kinson, który grał między innymi w Skyclad. W
tym zestawieniu zagraliśmy parę dość dziwacznych
koncertów jednak zespół się w końcu rozpadł, głównie
z powodu tych wszystkich zmian na scenie metalowej.
Niewiele więcej się wydarzyło aż do roku 2010.
Ponoć nagraliście wtedy też trzeci album, zatytułowany
"Mean Machine" w 1987. Czy udało się go
wam ukończyć w całości?
Prawdę powiedziawszy nagraliśmy go w 1990 roku w
Trinity Heights Freda Pursera, jednak za szybko
skończyły nam się środki pieniężne. Niedokończone
dwucalowe taśmy-matki zawierają głównie bębny, bas
i gitarę rytmiczną. Nadal je mamy, jednak nie są w stanie
nadającym się do użycia.
Czy zamierzacie coś jeszcze robić z tym materiałem?
Nie mamy żadnych w pełni zarejestrowanych utworów
z tego czasu. Część pomysłów została użyta na najnowszym
albumie, jednak zostały one od nowa napisane
i zaaranżowane.
A co z "Nightmare Zones", które zostało wydane w
2005 roku?
Nagraliśmy to demo dla Neat w 1987 roku z własnej
kieszeni i wkrótce potem zespół został rozwiązany.
Dave po prostu sam sfinansował wydanie kopii tego
nagrania w 2005 roku, więc niełatwo jest trafić na to
nagranie. Kilka utworów miało się znaleźć na naszym
albumie w 1990 roku, ale to jak wiadomo nie doszło
do skutku.
Co dokładnie doprowadziło do rozpadu Battleaxe?
Od połowy lat osiemdziesiątych zainteresowanie
NWOBHM regularnie spadało z powodu natłoku
thrash metalu, death metalu, hair metalu, AOR a
następnie grunge'u. Kontynuowanie działalności takiego
zespołu z czasem przestało być zwyczajnie wykonalne.
Coraz trudniej było nam organizować koncerty.
Nie dało się utrzymać zespołu. Tak więc koło roku
1988 Battleaxe nic nie robił i w końcu został rozwiązany.
Battleaxe został założony w 1979 pod nazwą Warrior.
Dlaczego zdecydowaliście się na zmianę nazwy?
Warrior to był po prostu Battleaxe z innym wokalistą.
Był nim Jeff Spence i on chciał by zespół nazywał
się Warrior, mimo tego, ze w Newcastle już była
taka kapela z taką nazwą. W 1980 rozstaliśmy się z
Jeffem, a do składu dołączył Dave King. Zmieniliśmy
wtedy nazwę na Battleaxe. Dwa utwory znalazły się
na albumie "Burn This Town", mianowicie "Battleaxe"
i "Starmaker", jednak ze zmienionymi tekstami.
Mieliście krótki epizod, gdy mieliście w kapeli dwóch
gitarzystów. Nie zamierzacie już nigdy więcej tego
powtarzać?
W roku 1985 mieliśmy dwóch wioślarzy, gdy dołączył
do nas John Stormont. Gdy zebraliśmy się z powrotem
w 2010 roku zaproponowaliśmy mu, by do nas
wrócił, jednakże odmówił. Tak czy owak, rozważamy
dołączenie do składu drugiego gitarzysty, chociaż na
koncerty, gdyż dzięki temu lepiej odtworzymy nasze
brzmienie z albumu.
Jak wyglądają wasze najbliższe plany koncertowe?
Macie zaplanowany występ na Keep It True, jednak
co oprócz tego?
Mamy już ułożony grafik festiwalowy na najbliższy
czas, jednak nie mogę zdradzić jeszcze za wielu szczegółów.
Będziemy jednak w najbliższych miesiącach
obecni na koncertach i festiwalach na Wyspach i w
Europie.
Nagraliście klip do "Heavy Metal Sanctuary". Dlaczego
nie zawiera on pierwszych 20 sekund utwory,
czyli tego epickiego wstępu z organami i refrenem?
Pomyśleliśmy, że taki wolny początek może odstraszyć
wielu ludzi, zwłaszcza tych, którzy nie są zbyt cierpliwi.
"Chopper Attack" się tak zaczynało i dostaliśmy
wiele komentarzy, że taki powolny początek nie jest za
dobrym pomysłem na start. Intro było pomyślane tylko
i wyłącznie jako otwieracz do albumu.
Czyim pomysłem, było dodanie tych wszystkich płomieni
i chlapiącej krwi na ekran? Swoją drogą, ciekawy
jestem co ma Jowisz i palące się zeppeliny, które
tam też możemy zobaczyć, do samego utworu?
Mieliśmy ograniczony budżet na kręcenie teledysku,
więc nie mogliśmy pozwolić sobie na bardziej widowiskowe
efekty. W klipie znalazły się też filmy
będące elementami sfery publicznej, by zaoszczędzić
na kosztach. Krew i płomienie to pomysł Paula,
naszego bębniarza.
Aleksander "Sterviss" Trojanowski
Dziwny to wywiad i w dziwny sposób przeprowadzony. Rzadko bowiem
zdarza się aby lider tak znanego zespołu poświęcał czas na odpowiedzi mailowe.
W pierwotnej wersji przygotowałem około dwudziestu pytań a Joey De
Maio odpowiedział tylko na te związane z ponownym wydaniem "Kings of Metal". Moje zdanie
co do tego typu nagrań jest dalekie od entuzjazmu. Pierwotna wersja brzmiała wszak
znakomicie. Z drugiej strony efekt końcowy jest na tyle dobry, że nowej (?) płycie Manowar
na pewno nie zagrozi los niesławnej "First Years of Piracy" Running Wild czy "Let there be
Blood" Exodus
HMP: Witaj Joey. Mnie jako miłośnika perkusji od
razu uderzyło, że Danny Hamzik uderza tu gęściej
niż Scott. Tu chodziło o pokazanie jego zdolności?
Joey DeMaio: Nie zamierzymy niczego nikomu udowadniać.
To nigdy nie było sposobem działania Manowar.
Cały pomysł tego nagrania opierał się na chęci
zrobienia czegoś nowego i innego. Nie ma żadnych fragmentów
pochodzących z poprzedniej wersji "Kings of
Metal". Zmieniliśmy aranżacje, pozostając wiernymi
pierwotnej wersji. Donnie wykonał wspaniała robotę,
i to się nie zmieniło od czasu jego powrotu. Pozostał
wierny dawno napisanym utworom oraz ich metrum i
rytmowi ale oczywiście nie grał tak samo jak Scott.
Nie było ku temu żadnego powodu. To świeże interpretacje.
W niektórych momentach te utwory są szybsze
czasem wolniejsze. Dzięki całemu dzisiejszemu wyposażeniu
technicznemu i oczywiście doświadczeniu w
graniu tych kawałków na żywo przez 25 lat wszystko
brzmi potężniej i bardziej świeżo.
Przy okazji promocji "Gods of War Live" Eric mówił,
że Karl Logan na koncertach będzie odtwarzał solówki
Rossa co do nuty. Teraz, w studio, solówki z
dwóch wydań "Kings of Metal" brzmią kompletnie
inaczej.
To już 20 lat jak Karl jest w kapeli. To prawie trzy razy
dłużej niż pobyt Rossa. On oczywiście szanuje Rossa
i jego pracę na "Kings of Metal" ale Karl to wirtuoz.
Fani go uwielbiają i ma prawo do tego by po 20 latach
nadać utworom swój styl.
Utwór "Kingdom Come" różni się od swojej pierwotnej
wersji. Przesterowane wokale, inne tempo...
Sztuki nie można wyjaśniać. Albo to kochasz albo nie.
Nasi fani uwielbiają ten utwór bo różni się od reszty.
Foto: Magic Circle Music
300 uderzeń na minutę
Gitary nastrojone są niżej niż w 1988r. Czy tu chodzi
o dopasowanie się do głosu Erica, który obniżył się
przez te lata, zachrypł i zgęstniał?
Nie prawda. Odchodzimy od standardowego strojenia
już od czasów "Warriors of the World". Chcemy grać
najciężej jak to możliwe. Stanie w miejscu oznacza cofanie
się. To nie my. Zawsze nawzajem nakręcaliśmy
się w tym duchu i dawaliśmy fanom coś nowego i zaskakującego.
Ciągle cos ulepszamy, dodajemy, zmieniamy
pozostając wiernymi temu co najistotniejsze
Jestem rozczarowany tylko jednym utworem. Po
cholerę ten metronom w "Sting of a Bumblebee"?
Dlaczego? Próbowałeś grać solo z taką prędkością?
Ten metronom w tle ma posłużyć ludziom, którzy
chcą zweryfikować czy rzeczywiście gram z prędkością
300 uderzeń na minutę. Nie jestem dupolizem, który
działa pod upodobania tych czy innych ludzi. Aczkolwiek
czekam na nich wszystkich, jeśli zechcą sprawdzić
się w grze z taką prędkością
Na nowym wydaniu "Kings of Metal" brakuje mi
prawdziwego daru dla feministek ala "Pleasure
Slave"...
"Pleasure Slave" nie był planowany na pierwszym wydaniu
"Kings of Metal", nie wszedł więc i teraz. Na
obecnym wydaniu mamy natomiast mnóstwo innych
bonusów i pierwsze reakcje na nie są bardzo pozytywne
W momencie premiery płyty będzie to już wiadome,
ale mimo to zapytam: kto jest odpowiedzialny za narrację
do "Warriors Prayer"?
To Brian Blessed. Znany aktor filmowy i teatralny,
który współpracował między innymi z Kenneth Brannaghiem
i Laurencem Olivierem. Jest najbardziej
znany z roli księcia Vultana z "Flasha Gordona". Praca
z nim była niezapomnianym przeżyciem. Jest prawdziwym
tytanem we wszystkim co robi. Jego głos jest
majestatyczny i gromki. Pomógł nam w zrobieniu z
"Warriors Prayer" czegoś nowego i specjalnego. To
prawdziwy brat metalu, uosabiający wszystkie cnoty
tego gatunku. Ma ducha poszukiwacza przygód, i jak
już coś sobie wymyśli to dąży do tego choćby na przekór
innym. Trenuje teraz przed podróżą na orbitę okołoziemską
i kilkakrotnie wchodził na Mt. Everest.
Wcześniejszy narrator ala Orson Wells też miał w sobie
metalowego ducha. Wierzył w siebie oraz w zasady
i idee niezależnie od tego jak bardzo musiał o nie walczyć.
Robił to i zwyciężył ! Hail and Kill!
Jakub "Ostry" Ostromęcki
MANOWAR 15