Principi evropskog regionalizma - Centar za regionalizam

Pored toga, od 1989. godine većina resornih vladinih odeljenja stavljenaje pod nadležnost Guvernera, iako je on okružen savetom čijih 14drugih članova bira okružno veće i koji donosi najvažnije odluke, tako da jeu okviru okruga državna vlada zapravo dobrim delom stavljena pod nadzorokružnog veća. Međutim, regionalni razvoj je i dalje u nadležnosti centralnevlade a ne okružnih veća.Položaj okruga je stoga donekle nedorečen, ali mogla bi se iznetipostavka da je na institucionalnom nivou okrug snažno orijentisan premaizražavanju regionalnih interesa, a okružna veća nastoje da zauzmuznačajniju ulogu u regionalnoj politici, preuzimajući primat od evropskepolitike. Međutim, na okružnom nivou centralne vlasti naginju tome da kaosvoje glavne partnere vide opštine a ne okružna veća.U vezi s tim, razmotren je čitav niz različitih pristupa u krojenjusrednjeg nivoa na način koji bi odgovarao razvoju regionalizacije. Najradikalnijareforma, koja je razmatrana u izveštaju iz 1992. godine, bila bi dase smanji broj okruga sa 24 na 6 do 12, i da se u svakom novoformiranomregionu uspostave i odeljenje centralne vlade i lokalna vlast sa izabranimregionalnim većem. Ova reforma bi Švedsku pomerila u drugi definisani tipregionalizacije, tip regionalne decentralizacije.Trenutno se zagovaraju i neki drugi pristupi, a neki od njih bi zapravomogli, ali ne bi morali, da se kombinuju sa gore navedenim:- jačanje odgovornosti države na okružnom nivou, u skladu sa koncentracijomdržavnih odeljenja u nadležnosti Guvernera; zapravo ovaj modelbio bi u suprotnosti sa interpretacijom regionalizacije prema definiciji;- izgradnja međuopštinske saradnje: dužnosti i zadaci koje trenutnoobavlja okružno veće ili odeljenja centralnih vlasti u okrugu bili bipreneseni na ovako stvorene “supa-opštine”;- jačanje regionalnih ovlašćenja prenošenjem nadležnosti saodeljenja centralnih vlasti u okruzima na okružna veća, moguće praćenosmanjenjem broja okruga (vidi u prethodnom tekstu).Mere zasnovane na kombinaciji drugog i trećeg pristupa uvedenesu u zapadnoj Švedskoj (4 okruga) i Skåne (2 okruga) zakonskim aktom iz1995. godine. Ovim aktom definisane su moguće oblasti za regionalnu saradnjumeđu lokalnim vlastima (zdravstvo, javni prevoz, regionalno planiranjei razvoj, industrijski razvoj, kulturu, životnu sredinu i obrazovanje); usvim regionima formirano je veće sastavljeno od predstavnika opštinskih iokružnih veća; nove nadležnosti mogu se prenositi na okrug, ali nema najavao planovima za nove granice okruga.I u Nemačkoj Regionalizacija takođe podrazumeva saradnju izmeđulokalnih vlasti u Länder-ima; i ovde se pod uticajem lokalnih vlasti razmatralamogućnost stvaranja regionalnog nivoa, ali Länder-i sebe vide i kaoizraz regionalnih interesa, pa nijedan od njih nije načinio veći pomak u tom133