Principi evropskog regionalizma - Centar za regionalizam

uvek dovode do stvaranja nekog stepena zavisnosti, makar to bilo samo uodređivanju namene za koju se subvencija daje. To znači da se mora izvršitiprocena celokupnog sistema upravljanja finansijama..Ta procena može se izvšiti samo u slučaju Francuske, budući daportugalski upravni regioni još uvek ne postoje, ali dâ se primetiti da sukomunalne i departmanske finansije potpuno odvojene od regionalnih finansija:sve lokalne vlasti imaju izričita ovlašćenja za ubiranje poreza, a glavnadavanja iz budžeta obavlja država u obliku jednokratnih isplata (osimu slučaju investicionih subvencija za opštine koje imaju manje od 2 000stanovnika). Sistemima finansijskog izjednačavanja upravlja država a ne region,sa izuzetkom malih fondova za izjednačavanje kojima upravlja većedepartmana.Uopšteno govoreći, ustavi unitarnih država sadrže odredbe koje suusko povezane sa formiranjem lokalnih vlasti, jemčenjem njihove autonomijei uspostavljanjem državne kontrole, sa jednim jedinim izuzetkom VelikeBritanije, ali to ima više veze sa prirodom njenog (nenapisanog) ustava negosa onim što on predviđa. U unitarnim državama bez regionalnih institucijauvek je država ili njen predstavnik na lokalu ta koja vrši nadzor nad lokalnimvlastima, a ne lokalna vlast na srednjem nivou; ovakav je slučaj u Švedskoj,a sada i u Mađarskoj i Poljskoj.Holandija je ovde izuzetak, jer je za opštinsku reorganizaciju odgovornopokrajinsko veće, a izvršno telo koje bira pokrajinsko veće (kojim opet,s druge strane, predsedava kraljičin Komesar) vrši nadzor nad opštinama injihovim saradničkim agencijama 80 .B. Infra-regionalne vlasti i politička regionalizacijaU svim zemljama koje su prošle kroz političku regionalizaciju(Španija, Italija i Belgija iako je sada postala federalna država, kao i Portugalkada su u pitanju njegovi prekomorski regioni), dužnosti u odnosu nalokalne vlasti raspodeljene su između države i regiona.Kao i u unitarnoj državi, lokalne vlasti i jemstva za njihovu autonomijuutvrđene su nacionalnim ustavom. Opšte zakonodavstvo o lokalnimvlastima usvaja se na nacionalnom nivou. I u Španiji i u Italiji, kao i u Belgiji,Francuskoj i Portugalu, postojanje opština i (osim u Portugalu) pokrajina kaosrednjeg nivoa zajemčeno je Ustavom.Međutim, prisutno je de facto takmičenje između regiona i pokrajinekoje je u slučaju političke regionalizacije omogućeno slabošću pokrajinskognivoa, što potvrđuje njegov subordinirani status. Na primer, tamo gdetroškovi francuskih departmana iznose 46% troškova opština (uključujući ikomunalne grupacije sa nezavisnim ovlašćenjima ubiranja poreza), troškovibelgijskih pokrajina iznose samo 20% troškova opština, a troškovi italijanskihpokrajina iznose manje od 9% troškova opština.80 Toonen, T.A.J. (1993), “Dutch Provinces and the Struggle for the Meso” (“Holandske pokrajineu borba za mezo”), str. 132 i 133, u Sharpe, L.J. (ed.), op. cit.162