Eijk - Tilburg University

Aandachtsgebied
Als er over ketenzorg gesproken en geschreven wordt, gaat dat meestal over de keten die gevormd
wordt binnen de sectoren van de care en de cure. Wij hebben in deze scriptie echter gekozen voor de
geïntegreerde keten van wonen, welzijn en zorg. De reden hiervoor is dat cliënten behoefte hebben
aan een samenhangend pakket van deze drie elementen, aangezien ze alles met elkaar te maken
hebben: wonen is een voorwaarde voor welzijn en zorg, de aanwezigheid van zorg en het kunnen
wonen naar eigen wens, is een voorwaarde voor welzijn. Tot slot is de aanwezigheid van een aanbod
op het gebied van welzijn bepalend voor de vraag of het wonen haalbaar is en blijft.
We hebben in onderhavige scriptie getracht vanuit twee invalshoeken de vorming van ketenzorg te
benaderen: vanuit het belang van de cliënt, maar ook vanuit het belang van de organisaties. Daarbij is
zoveel mogelijk een onderscheid gemaakt tussen het strategisch, tactisch en operationeel perspectief.
Doelgroep
De doelgroep waar we ons op richten is de groep ‘ouderen’. Daarmee doelen we op de groep vanaf
55 jaar. Op deze leeftijd is de vraag weliswaar veelal enkelvoudig (woonwens) en weinig complex,
maar toch wordt al vaak rekening gehouden met de verwachting dat, naarmate de leeftijd stijgt, de
mobiliteit af en de zorgbehoefte toe zal nemen. Is er op wat oudere leeftijd sprake van een
meervoudige hulpvraag, dan is het moment daar dat de componenten uit de keten in samenhang met
elkaar geleverd worden.
Wij beschouwen onze doelgroep dan ook als onze cliënt, ook daar waar hij in de tekst als patiënt of
klant omschreven wordt. Het zijn soms onze inkopers (ingeval zij in het bezit zijn van een Persoons
Gebonden Budget), maar altijd onze afnemers. Andere inkopers van zorg, zoals het zorgkantoor,
worden in deze scriptie niet beschreven als cliënt.
Vraagstelling.
Voor het onderzoek is gebruik gemaakt van bestaande literatuur. Zoveel als er geschreven is over
transmuralisering en ketenvorming binnen de zorgsector, zo weinig is er te vinden over de
ontwikkeling ervan in samenhang met de sectoren wonen en welzijn. Dit was voor ons een teken aan
de wand. Gedurende het onderzoek werd ons vermoeden bevestigd en kwamen we tot de conclusie
dat het probleem als volgt geformuleerd kan worden:
‘De domeinen ‘wonen’, ‘welzijn’ en ‘zorg’ opereren afzonderlijk van elkaar’.
De centrale vraag die we ons dan ook stellen in deze scriptie is:
‘Hoe maken we communicerende vaten van de domeinen wonen, welzijn en zorg?
Ketenzorg een antwoord? Of een antwoord op ketenzorg. 6