Eijk - Tilburg University

3. Samenwerking tussen APZ-en, RIAGG’s, RIW’s en PAAZ-en;
De transmurale zorg richt zich in dit cluster men name op de (chronisch) psychiatrische patiënt. Er
wordt gestreefd naar een situatie waarbij de patiënt in een zo geschikt mogelijke leefomgeving
kan verblijven. Dit is bij voorkeur de eigen woonomgeving.
4. Samenwerking tussen intramurale, semimurale en ambulante instellingen voor verstandelijke
gehandicapten;
Projecten binnen dit cluster zijn gericht op verstandelijke gehandicapten, waarbij zoveel mogelijk
wordt gestreefd naar verzelfstandiging van de leefsituatie en optimale afstemming op de
zorgbehoefte.
De doelstelling van deze projecten is met name het waarborgen van de continuïteit van zorg
tussen de verschillende instellingen en het vervangen van duurdere intramurale zorg voor
goedkopere transmurale zorg.
5. Samenwerking tussen GGZ-instellingen en verpleeg- of verzorgingshuizen;
De doelgroep van deze transmurale projecten wordt gevormd door ouderen met (chronische)
psychiatrische problemen (Ouderenpsychiatrie). Naast verpleeg- of verzorgingshuizen en APZ-en
of RIAGG’s nemen veelal ook huisartsen of thuiszorginstellingen aan de samenwerking deel.
Doelstelling van transmurale zorg in dit zorgcluster is naast bevordering van de continuïteit van
zorg, het voorkomen van opname in een intramurale instelling voor geestelijke gezondheidszorg
of in een verpleeghuis.
6. Samenwerking vanuit instellingen in de gehandicaptenzorg met instellingen uit de sector V&V,
AGZ of GGZ.
In deze veelomvattende restcategorie wordt vanuit de gehandicaptenzorg een aantal transmurale
samenwerkingsvormen bezien die samenwerking beogen met instellingen buiten de sector.
Daarbij kan het gaan om oudere verstandelijke gehandicapten die verpleeghuiszorg nodig
hebben. Met het oog op de vergrijzing, is dit een categorie die in de toekomst aandacht zal
vragen. De bestaande projecten bevorderen de samenwerking tussen instellingen uit de
gehandicaptenzorg en hulpverleners uit de AGZ. Het doel is afstemming van de verschillende
zorgvormen die verstandelijk gehandicapten nodig hebben om opname in een instelling zo lang
mogelijk uit te stellen.
De clusters 3. en 4. vallen buiten het kader van deze scriptie.
6.1.3.2. Transcompartimentale experimenten
Transcompartimentaal is het jargon voor zorg die zowel onderdeel is van de Ziekenfondswet (ZWF)
als van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ). Concreet betekent dit zorg die gelijktijdig
of achtereenvolgens aangeboden wordt door verschillende zorgaanbieders zoals het ziekenhuis, de
thuiszorg, verpleeginstellingen en de eerste lijn. Voor patiënten met bepaalde ziektebeelden zoals
CVA of grote orthopedische operatie (totale heup of knie) zijn soepele overgangen tussen de
verschillende zorgaanbieders belangrijk. Goede zorg voor deze doelgroepen bestaat uit
opeenvolgende onderdelen: de transcompartimentale zorgketen.
Het feit dat zorg is ondergebracht in twee verschillende wetten (ZFW en AWBZ), leidt tot een aantal
schotten. De Raad voor volksgezondheid en zorg (RVZ) heeft in haar rapport Care en Cure (2001) vijf
schotten (clusters en problemen) benoemd (zie 3.A.2.1. onder financiering).
In het regeerakkoord 1998 – 2002, is het doel gesteld inzicht te krijgen in de belemmeringen voor
transcompartimentaal werken. De minister heeft hiertoe begin 2000 twee regio’s (Gorichem en
Zaanstraak/Waterland) aangewezen om een experiment uit te voeren, waarbij de afzonderlijke
instellingsbudgetten samengevoegd werden tot één regiobudget van waaruit de zorgketen
gefinancierd kon worden. De scope van deze experimenten waren de ketens voor verschillende
patiëntencategorieën.
In het 21 maanden durende onderzoek, zijn de volgende zorgketens onderwerp voor verbetering
geweest:
• Zorg voor patiënten met een beroerte of CVA;
• Zorg voor patiënten met hartfalen;
• Zorg voor patiënten met orthopedische ingrepen (totale heup/knie);
• Palliatieve zorg;
Ketenzorg een antwoord? Of een antwoord op ketenzorg. 60