Eijk - Tilburg University

kwalitatieve en financiële voordelen gezien. Dit laatste ondanks de onderkende noodzaak om bij
definitieve invoering van het model vergoedingsafspraken te maken voor de consulenten
(specialisten) en de specialistische verpleegkundigen.
Binnen een regio in Gelderland bestaat een formele transmurale samenwerkingsvorm. Het is een
samenwerkingsverband tussen een ziekenhuis, de thuiszorg, verzorgings- (13) en verpleeghuizen (2)
en de huisartsen (70). Dit alles binnen een regio waarvan de grenzen worden bepaald door de
grenzen van de werkgebieden van de verschillende partners. Binnen het samenwerkingsverband
worden projecten ontwikkeld die te maken hebben met zorginhoudelijke zaken (bv CVA-keten),
organisatorische vragen (bv capaciteitsplanning) of financiële zaken (bv volumemiddelen).
Op 1 april 2001 is binnen de regio het Bureau Zorgtoewijzing gestart. De directe aanleiding om met dit
bureau te starten was meer zicht te krijgen op de wachtlijsten binnen de sector V&V en hierdoor beter
beleid te kunnen voeren ter vermindering van de wachtlijstproblematiek.
Het Bureau Zorgtoewijzing is als extra schakel toegevoegd tussen het RIO en de zorgaanbieders.
De keten ziet er na de komst van het bureau als volgt uit:
Thuiszorg
Zorgcentra
(koepel A)
Ziekenhuis
Zorgcentrale
RIO
Bureau
zorgtoewijzing
Zorgcentra
(koepel B)
Verpleeghuisartsen
Onafhankelijke
verzorgingshuizen
Figuur 6.2 (Bron: Flinterman: Doctoraalscriptie ‘De keten: zorgvraag tot zorgaanbod’ (2002))
Flinterman (2002) heeft in haar doctoraal scriptie de zorgketen ‘Ziekenhuis tot (andere)
zorgaanbieders’ onderzocht ten einde zicht te krijgen op de mogelijkheden om de zorgverlening te
optimaliseren. Haar conclusies waren opmerkelijk; ondanks de nodige afstemmingsproblemen tussen
de samenwerkingspartners heeft de cliënt voordeel bij de komst van het Bureau Zorgtoewijzing (de
wachtlijsten zijn afgenomen en cliënten ontvangen sneller de geïndiceerde zorg).
Ten behoeve van een extra kwaliteitsimpuls komt Flinterman met de volgende aanbevelingen:
• In de keten dienen duidelijke afspraken gemaakt te worden met betrekking tot de
taakverdeling tussen de schakels;
• Indien externe factoren leiden tot beleidswisselingen in de instellingen dient hierover beter te
worden gecommuniceerd. Maatschappelijke en wettelijke ontwikkelingen bieden kansen voor
de keten om zich nog beter te ontwikkelen en te richten op de vraag van de cliënt;
• Op bestuurlijk niveau dient door middel van een verklaring tot samenwerking commitment te
worden uitgesproken tussen de partners in de keten;
• In de keten dient een structureel ketenoverstijgend overleg te worden georganiseerd waarin
samenwerkingsafspraken worden gemaakt, geïmplementeerd en geëvalueerd;
• Aangezien alle participanten zich hebben uitgesproken voor het centraal stellen van de cliënt
dient dit terug te komen in de werkafspraken;
Ketenzorg een antwoord? Of een antwoord op ketenzorg. 67