Eijk - Tilburg University

Cultuur
Er bestaat nog een flinke afstand tussen de top van de organisaties en de uitvoering. Het personeel
van de Thuiszorg is meer gericht op de cliënt dan op de organisatie, terwijl het personeel in de
intramurale settingen eerder gericht is op de eigen locatie dan op de cliënt als zelfstandig individu met
een eigen regie. Met andere woorden: In de Thuiszorg past de medewerker zich aan de cliënt aan en
in de intramurale setting past de cliënt zich aan de organisatie aan. In de praktijk ziet dit beeld er
uiteraard genuanceerder uit.
Technologie
De meeste organisaties hebben of gaan de Planning & Control cyclus implementeren. De flexibiliteit
binnen de Thuiszorg wordt doorgevoerd in de andere organisaties. De automatiseringsgraad is
wisselend al is er in zijn algemeenheid wel een sterke tendens naar verbetering: systemen worden op
elkaar afgestemd.
Mensen en taken
Kwaliteit krijgt in toenemende mate aandacht.
Er is een sterke tendens naar reductie van verzuim en verloop binnen organisaties. Waar eerder veel
aandacht lag bij het verhogen van de arbeidssatisfactie is nu een versoberingtendens waarneembaar.
Er is een verschil waarneembaar in sociaal beleid in organisaties: in de zorg en het welzijnbeleid bij
vrijwilligers is deze minder sterk geënt op zakelijkheid dan bij wonen en de welzijnspoot bij
gemeenten.
De verschillen binnen de CAO’s van betrokken organisaties staan integratie in de weg.
7.2.3. Gesignaleerde aandachtspunten
De in de SWOT-analyse gesignaleerde bedreigingen en zwaktes zijn in grote lijnen terug te vinden in
de voorafgaande knelpuntenanalyse (7.1.2. en 7.1.3.).
De nog aanbodsgerichte organisaties zullen, met het oog de veranderende omgeving (wet- en
regelgeving, mondige klant e.d.) moeten transformeren naar vraaggerichte of vraaggestuurde
organisaties.
Vanuit de organisatiediagnose kunnen de volgende aandachtspunten worden gedefinieerd:
• Concurrentie en samenwerking zijn twee tegengestelde bewegingen die soms zelfs per gemeente
afgewogen moeten worden;
• ICT is niet in alle gevallen ondersteunend, eerder bepalend;
• De noodzakelijke integratie tussen wonen, welzijn en zorg is niet overal meegenomen in de
doelstellingen van de organisatie en daarmee wordt niet altijd een duidelijke koers gevaren voor
alle betrokken (cliënten, medewerkers en stakeholders);
• Bij het middenkader en de uitvoerende medewerkers van de organisatie zijn niet altijd de juiste
competenties aanwezig om te kunnen anticiperen op de integratie tussen welzijn, wonen en zorg;
• In het kader van ketenvorming is het noodzakelijk dat verantwoordelijkheden en bevoegdheden
tussen de lijn en de staf transparant worden. Eveneens dient er bij grote organisatieverbanden
een evenwicht gevonden te worden tussen de centrale- en de decentrale organisatie;
• Een vraaggerichte organisatie vraagt een andere bejegening dan een aanbodgerichte organisatie.
De focus komt dermate anders te liggen dat dit een veranderingsproces vraagt;
• Bij integratie van wonen, welzijn en zorg dient er aandacht te komen voor de verschillen in de
zakelijke benadering van met name de woningbouw en de meer sociale insteek binnen de zorg en
een deel van het welzijn;
• De CAO’s van de verschillende organisaties dienen geharmoniseerd te worden.
High light:
Tussen de organisaties van wonen, welzijn en zorg zijn overeenkomsten zowel als verschillen te
constateren. Als overeenkomsten kunnen worden genoemd: de doelgroepen, rechtsvormen,
standaardisatie van werkprocessen, medezeggenschap, topoverleg, de tendens tot het komen tot
platte organisaties en de invoering van Planning& Control cycli. De verschillen spitsen zich toe op de
mate van integratie binnen en tussen de sectoren en de cultuur binnen de organisaties.
Er wordt niet steeds een bewuste keuze gemaakt worden tussen samenwerking en concurrentie
waardoor onduidelijkheid ontstaat.
Ketenzorg een antwoord? Of een antwoord op ketenzorg. 89