De guillotine (Simone van der Vlugt)

'Philippe gaat toch', zegt Maurice. 'En ik heb een bedrijf draai­
ende te houden.'
Ze willen zelf ook niet, denkt Sandrine.
's Nachts ligt ze wakker. Ze denkt aan haar ouders, aan Michel­
le, aan Julie. Had de koning hun dood kunnen voorkomen? Sandri­
ne luistert naar de wind, die natte sneeuw tegen de ramen jaagt.
Ik mis jullie, denkt ze. Ik mis jullie zo!
Ze sluit haar ogen en bijt hard op haar lip.
Een verdieping lager hoort ze Pierre hoesten. Hij hoest al een
paar nachten zo, maar nu lijkt het wel erger dan anders.
Er gaat een deur open en dicht. Houten planken kraken onder
het gewicht van iemand die heen en weer loopt. Ze hoort een
zwaar, rochelend gehoest en dan een bezorgde stem.
Sandrine schiet overeind. Op blote voeten loopt ze naar bene­
den, naar het kamertje van Pierre. Margat zit met hem op schoot
op het randje van zijn bed. Het jongetje heeft een hoogrode kleur
en na iedere hoestbui snakt hij naar adem.
angst.
Margot kijkt op naar Sandrine. Haar gezicht is vertrokken van
'Hij heeft hoge koorts. Maurice en Philippe zijn de dokter gaan
halen.'
Sandrine gaat naast haar zitten en kijkt ongerust naar Pierre.
Met koortsige ogen kijkt hij terug.
verd.'
'Sandrine ... '
Sandrine pakt zijn hand. 'De dokter maakt je wel weer beter, lie­
'Geen dokter!' Pierre schudt angstig zijn hoofd. 'Ik wil niet! Ik
wil niet, maman!'
'Rustig vent', kalmeert zijn moeder hem. 'Hij doet je geen pijn.
Hij geeft je alleen een drankje.'
'En enge beesten! Net als bij Louison! Ik wil geen enge beesten!'
roept Pierre met schrille stem.
Sandrine ziet dat er tranen in Margots ogen schieten. Luid
gestommel op de trap. Burger Palard, de dokter, komt boven,
gevolgd door Maurice en Philippe.
'Hoe is het met hem?' vraagt Maurice bezorgd.
'Het wordt erger', fluistert Margat.
119