De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
'Sandrine', zegt Margot zacht.<br />
Sandrine schiet overeind. Hij is dood, denkt ze. Panisch kijkt ze<br />
Margot aan.<br />
'Hij slaapt', stelt Margot haar gerust. 'Ik ga wel brood halen.<br />
Wil jij bij Pierre blijven?'<br />
Sandrine is al uit bed. Ze kleedt zich haastig aan en gaat naar<br />
Pierres kamer. Hij ligt heel stil, maar als ze zijn gezicht voorzichtig<br />
aanraakt, voelt ze dat hij gloeit.<br />
Met een onhoorbare zucht laat Sandrine zich in een stoeltje<br />
naast Pierres bed zakken.<br />
Ik kan keurig vlees en vis voorsnijden, ik kan prachtig klavecimbel<br />
spelen en keurige revérences maken, denkt ze bitter. Hadden ze<br />
me maar geleerd hoe je een ziek kind beter maakt.<br />
Traag glijden de uren voorbij. Pierre begint te kreunen en te<br />
draaien in zijn slaap. Als hij wakker wordt, is hij gloeiend heet.<br />
Sandrine verstaat geen woord <strong>van</strong> wat hij allemaal roept en mompelt.<br />
Philippe lost haar af zodat ze nog even naar bed kan, maar<br />
Sandrine doet geen oog meer dicht. Ten slotte staat ze maar weer<br />
op en gaat naar beneden. Ze legt de lepels op tafel en zet de aardewerken<br />
borden neer. Dan loopt ze naar de werkplaats. Van daaruit<br />
heeft ze een goed zicht op de straat. Er hangt een dichte mist tussen<br />
de huizen. Margat is nog nergens te bekennen. Het is trouwens<br />
helemaal stil op straat.<br />
Met een schok dringt het tot Sandrine door dat <strong>van</strong>daag de<br />
koning wordt onthoofd. Maar meteen daarna denkt ze weer aan<br />
Pierre. Eindelijk komt Margot thuis; doorweekt door natte<br />
sneeuwbuien. Ze heeft een stuk brood weten te bemachtigen, maar<br />
ze legt het neer en loopt meteen naar boven, naar Pierre, die luid<br />
om zijn moe<strong>der</strong> roept.<br />
Philippe komt met een betrokken gezicht naar beneden en gaat<br />
aan tafel zitten. Mauriee schuift ook aan. <strong>De</strong>ze ochtend is het<br />
Sandrine die het brood in stukken snijdt.<br />
Als Philippe en Maurice aan het werk gaan, blijft ze alleen<br />
achter. Ze ruimt de eettafel af, haalt water bij de stadsfontein en<br />
spoelt de borden en lepels af. Ze verzamelt de was eri gaat aan het<br />
werk. Een paar uur later komt Margot naar beneden. Ze ziet er<br />
afgemat uit. 'Hij slaapt weer', zegt ze.<br />
121
Change language