De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
aandacht <strong>van</strong> de menigte zich naar de kar zal verplaatsen?<br />
Sandrine zit helemaal achter op de kar en wordt als eerste<br />
geboeid. Ruwe soldatenhanden binden een touw om haar polsen,<br />
maar niet te strak. Een ruk aan haar arm en ze staat in de sneeuw.<br />
Ze voelt een stevige greep om haar bovenarm als ze door de dringende,<br />
duwende menigte wordt geleid, een donkere steeg in.<br />
Waarom gaan ze daarin, zon<strong>der</strong> lantaarn? En waar blijven de<br />
an<strong>der</strong>en? Voorzichtig kijkt Sandrine op naar haar begelei<strong>der</strong>. Het is<br />
de officier zelf. Hij draagt een zwarte lakense broek en een blauwwit-rode<br />
sjerp over zijn uniform.<br />
'Vlug,' hijgt hij.<br />
Er is iets bekends aan die stem.<br />
Sandrine kijkt weer omhoog, maar het is te donker om het<br />
gezicht <strong>van</strong> de officier te kunnen zien.<br />
<strong>De</strong> steeg komt uit op een spaarzaam verlichte straat en<br />
onmiddellijk slaat de officier opnieuw een donkere steeg in. Als hij<br />
triomfantelijk lacht, begint er iets te dagen bij Sandrine. Zodra ze<br />
weer in het licht lopen, kijkt ze de officier oplettend aan.<br />
'Philippe!' Sandrine snakt naar adem.<br />
'Had je dat nog niet begrepen? Het is gelukt, Sandrine! Je bent<br />
vrij!' Weer die triomfantelijke lach.<br />
Vrij ! Sandrine voelt zich duizelig worden. Ze grijpt Philippes<br />
arm en hij on<strong>der</strong>steunt haar snel.<br />
'Gaat het?' Bezorgd kijkt hij haar aan.<br />
'Ja, ja, laten we snel ver<strong>der</strong>gaan.' Angstig kijkt Sandrine om,<br />
maar er is niemand die hen achtervolgt. Het geschreeuw <strong>van</strong> de<br />
menigte is al ver achter hen.<br />
Ze haasten zich over de Pont Neuf naar het lle-de-Ia-Cité. Sandrine<br />
volgt Philippe door een wirwar <strong>van</strong> kleine oude straatjes tot<br />
ze een nauwe straat vol smerige krotten inslaan. Er staan maar een<br />
paar fatsoenlijke huizen en voor één daar<strong>van</strong> staat Philippe stil.<br />
Het is een zadelmakerij, die er donker en verlaten uitziet.<br />
'Dit huis staat leeg', zegt Philippe. 'Geen mens die ons hier vindt.'<br />
Hij haalt een sleutel uit zijn zak, opent de deur en laat Sandrine<br />
voorgaan. Aarzelend bestijgt ze de stikdonkere trap.<br />
'Gewoon doorlopen en bij de eerste deur die je ziet blijven<br />
staan', zegt Philippe achter haar.<br />
170
Change language