De guillotine (Simone van der Vlugt)

zielig gekerm uit. Haar handen trekken vergeefs aan een van de han­
den om haar keel.
Lucht, lucht!
Het bloed bonkt dreunend tegen haar slapen. Lucht, lucht!
Ze heeft haar mond wij dopen. Zwarte vlekken dansen voor
haar ogen. Ze hoort de vreemde geluiden die uit haar keel
omhoogkomen.
Dan klinkt er een schreeuw achter haar. Iemand stort zich op
hen, ze valt en de handen om haar keel verdwijnen. Ze ademt diep
in, maar het doet verschrikkelijk pijn. Hijgend en piepend ligt ze op
de smerige vloer. Achter haar dringen geluiden van een worsteling
tot haar door, dan is er stilte.
'Mademoiselle?' Iemand draait haar om en helpt haar half over­
eind, zodat ze zit. Het is Nicolas. Sandrine kan maar aan één ding
denken: weg van hier!
Ze trekt zich aan een stoel omhoog en Nicolas haast zich haar te
helpen. Ze wankelt, maar hij houdt haar stevig vast.
Een snik verbreekt de stilte.
Sandrines ogen schieten door de woning. Nicolas' vader zit in
een hoek op de grond, zijn hoofd tegen de muur. Er zit bloed aan
zijn mond en hij huilt.
Sandrine rukt zich los uit Nicolas' greep en vliegt naar de deur­
opening.
, Mademoiselle Sandrine !'
Ze luistert niet. Ze struikelt naar haar paard en trekt zich met
haar laatste krachten aan het zadel op.
'Mademoiselle! '
Sandrine gunt Nicolas niet meer dan een vluchtige blik. Ze wil
weg en snel ook.
Met een paar stappen is Nicolas bij haar. Hij pakt de teugels van
Florie vast en zegt dringend: 'Wat gaat u doen? Geeft u hem aan?
Mademoiselle, ze zullen hem ophangen!'
Sandrine spoort Florie aan, maar Nicolas laat de teugels niet los . .
Sandrine schopt wat harder in Flories flank. Het paard hinnikt
onrustig, gooit het hoofd omhoog en dan moet Nicolas wel losla­
ten. Sandrine galoppeert weg.
'Hij is de enige die ik nog heb!' schreeuwt Nicolas haar na.
40