De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
en dat had hij heel goed duidelijk moeten maken! In plaats daar<strong>van</strong><br />
gaat hij er midden in de nacht met zijn hele familie <strong>van</strong>door . . . en<br />
wordt weer gepakt. Nu is het te laat. Hij is een ge<strong>van</strong>gene in zijn<br />
eigen paleis en niemand neemt hem nog serieus. En intussen zitten<br />
die blaaskaken <strong>van</strong> de Nationale Verga<strong>der</strong>ing in de koninklijke<br />
loge in het theater, terwijl er nog steeds mensen op straat sterven<br />
<strong>van</strong> de honger. Over gelijke rechten gesproken ... bah!'<br />
Sandrine gluurt om de hoek <strong>van</strong> de deur. Haar va<strong>der</strong> haalt drif<br />
tig zijn zilveren snuifdoos tevoorschijn, snuift en niest. Haar moe<strong>der</strong><br />
zit op een antiek stoeltje en masseert met haar vingers haar<br />
slapen. Sandrine trekt zich voorzichtig terug en gaat de trap op,<br />
naar haar kameL Ze moet haar va<strong>der</strong> gelijk geven: tot nu toe heeft<br />
gelijkheid voor ie<strong>der</strong>een het gewone volk geen hap brood méér<br />
opgeleverd.<br />
Erger nog, er is nu ook nog oorlog uitgebroken. <strong>De</strong> geëmigreer<br />
de Franse edelen hebben een leger op de been gebracht. Ze worden<br />
gesteund door vorsten uit het buitenland, die bang zijn dat de vonk<br />
<strong>van</strong> de Revolutie naar hun eigen land zal overslaan als ze die niet<br />
tijdig doven.<br />
Sandrine gaat voor het raam staan en kijkt uit over de zonnige<br />
tuin. Michelle zit in de schaduw <strong>van</strong> een boom te lezen. Haar wijd<br />
uitgespreide rokken bedekken het bankje waarop ze zit volledig.<br />
Op het tafeltje naast haar staan een pot thee en een schaaltje met<br />
lekkernijen, waar<strong>van</strong> ze zich bijna achteloos bedient.<br />
Sandrine wendt zich af en laat zich op haar rug op het bed vallen.<br />
Het is september en warm. Sandrine zit in de schaduw <strong>van</strong> een kastanj<br />
eboom in de tuin en waait zich koelte toe met haar waaier. Uit<br />
de hete, stinkende stad dringt een onheilSpellend geruis tot haar<br />
door. <strong>De</strong> hele zomer heeft de oorlogsdreiging boven Parijs gehan<br />
gen, maar nu wordt de stad zelf bedreigd en bereikt de spanning<br />
het kookpunt.<br />
Ook Sandrine is bang. Twee weken geleden zijn de Pruisen<br />
on<strong>der</strong> leiding <strong>van</strong> de hertog <strong>van</strong> Brunswijk Frankrijk binnengevallen.<br />
<strong>De</strong>ze week hebben ze Verdun ingenomen en nu trekken ze op<br />
naar Parijs om een einde aan de Revolutie te maken.<br />
Sandrine durft zich niet meer op straat te vertonen. <strong>De</strong> haat ten<br />
61
Change language