De guillotine (Simone van der Vlugt)

8
Die nacht schrikt Sandrine op uit een vreselijke nachtmerrie. Zwe­
tend vliegt ze overeind in haar bed. Het is stikdonker om haar
heen. Ze heeft gedroomd - maar alles wat ze gedroomd heeft is
echt gebeurd. Haar ouders en Michelle zijn dood. Julie is dood.
Afgeslacht door het gepeupel...
Sandrine begint weer te zweten en te rillen. Ze heeft geen idee
hoe laat het is, maar ze durft niet meer te gaan slapen. Ze hoort de
nachtwaker een paar keer langskomen en uiteindelijk sluimert ze
toch in. Het ochtendlicht dringt al tussen de luiken door naar bin­
nen als ze opnieuw wakker wordt.
Met tegenzin doet Sandrine haar ogen open. Meteen is daar dat
gevoel van doffe, uitzichtloze ellende weer. Geruime tijd blijft ze stil
op haar rug liggen, starend naar de hanenbalken, moed verzame­
lend om op te staan.
Toen Margat gisteren hoorde dat Julie tegelijk met de familie De
Billancourt ter dood was gebracht, zei ze niet veel. Ze troostte
Sandrine met een lange omhelzing. Vanaf dat moment was ze ook
niet meer 'mademoiselle', maar gewoon Sandrine. En Margot ging
meteen de zolderkamer voor haar in orde maken.
Sandrine slaat de dekens van zich af en gaat op de rand van het
bed zitten. Het is een kleine kamer met een schuin dak. Er staan
alleen een ledikant en een kast. Het bed is schoon maar hard en het
verbaast haar nu dat ze zo snel in slaap viel.
Haar oog valt op een bruine rok met een wit lijfje die over een
stoel hangt. Haar eigen kleding is weg.
Sandrine staat op en kijkt om zich heen. Waar zijn de sieraden
van haar moeder? Ze droeg ze bij zich in een zakje onder haar rok,
, maar haar oude rok is weg. Ze zoekt onder in de kast. Nee, ze zijn
weg. Woede en ongeloof overvallen haar. Dat had ze nooit van
Margot verwacht! Of zou Philippe ...
Haar oog valt op een houten kistje dat op een plank in de kast
staat. Ze maakt het open en daar liggen ze: de ringen en de arm­
band van haar moeder. En het geld dat ze bij zich had.
Beschaamd haalt ze de sieraden eruit. Eén voor één doet ze ze
81