De guillotine (Simone van der Vlugt)

is een aristo! Een vervloekte aristo! Grijp haar! Breng haar naar de
gardes, dan zullen die wel met haar afrekenen!' Een potige kerel
draait zich om. Het is Gaston. Onderzoekend kijkt hij Sandrine aan.
'Mens, kalmeert', zegt hij dan ongeduldig. 'Je denkt toch niet
dat de Lambertins aristo's verbergen? Die zoon van hen is een goeie
sans-culotte. En dit meisje ken ik allang. Bonjour, Sandrine!' Hij
knipoogt naar Sandrine. Aarzelend glimlacht Sandrine hem toe.
Heeft hij haar nu herkend of niet?
Het geroezemoes om haar heen bedaart. Jeanne scheldt nog wat
na, maar de mensen kijken weer voor zich uit.
Ondanks de koelte van de vroege ochtend zweet Sandrine over
haar hele lichaam. Ze durft niemand recht aan te kijken en dus
kijkt ze wat om zich heen. De straat is nog in duisternis gehuld.
Achter haar heeft de rij zich verdubbeld.
Een hele tijd later - de zon komt net op - is Sandrine aan de
beurt. Bakker Moulin heeft nog juist genoeg brood voor Sandrine
en een paar mensen die achter haar staan. De rest moet met lege
handen naar huis.
Het is nu helemaal licht en op de hongerige gezichten tekenen
zich teleurstelling en woede duidelijk af. Sandrine verbergt het
brood onder haar jas en haast zich naar huis. Pas als ze op de bin­
nenplaats is, voelt ze zich gerust. Ze gaat de keuken in en hoort de
anderen praten. Ze duwt de deur naar de eetkamer open. De stem­
men golven om haar heen.
Margot is blijkbaar net met lege handen thuisgekomen. Philippe
staat te schelden van teleurstelling. Maurice kijkt verslagen.
Sandrine zoekt steun bij de deurpost. Ze voelt zich zo licht in
haar hoofd. Het lijkt wel alsof ze zweeft.
'Waar kom jij nou vandaan?' Margot kijkt verbaasd naar San­
drine. 'Ik dacht dat je nog sliep.'
Sandrine haalt het brood onder haar mantel vandaan. Ze kan
het nog net aan Margot geven voor ze flauwvalt.
Ze komt bij op de bank naast de haard. Zodra Sandrine haar
ogen opendoet, ziet ze alleen maar bezorgde gezichten om zich
heen. Zelfs Philippe kijkt verschrikt.
Pierre zit op zijn knieën naast de bank en jammert: 'Ze gaat toch
niet dood?'
101