De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Gejaagd kijkt Sandrine over haar schou<strong>der</strong>. Ze rent naar een<br />
grote boom in de hoek <strong>van</strong> de tuin: de enige boom waar ze <strong>van</strong><br />
jongs af aan al zon<strong>der</strong> opstapje in kan klimmen. Voorzichtig zet ze<br />
haar voet op een dikke tak en verplaatst haar gewicht. Hij kraakt<br />
hevig, maar de tak houdt haar.<br />
Het gedempte geluid <strong>van</strong> snelle voeten over het gazon; het licht<br />
<strong>van</strong> lantaarns, dat zoekend door de donkere tuin glijdt ... Stemmen<br />
komen dichterbij .<br />
Haastig stapt Sandrine over op de volgende tak. Behoedzaam<br />
klimt ze hoger en hoger. Door de bla<strong>der</strong>en heen ziet ze de soldaten<br />
<strong>van</strong> de Nationale Garde bij ie<strong>der</strong>e boom omhoogkijken. Vooral de<br />
boom waaron<strong>der</strong> een bankje staat, wordt langdurig door lantaarns<br />
belicht.<br />
Sandrines keel wordt droog <strong>van</strong> angst. Haar hart bonst zo fel en<br />
pijnlijk dat ze bijna geen adem kan halen.<br />
<strong>De</strong> soldaten lopen nog een tijdje heen en weer. Ze praten met<br />
elkaar, kijken on<strong>der</strong> struiken, rammelen aan het afgesloten poortje<br />
in de muur en staken dan hun zoektocht. <strong>De</strong> een na de an<strong>der</strong> keert<br />
terug naar het huis.<br />
Lange tijd blijft Sandrine in de bopm zitten. Gaan ze echt weg?<br />
Hebben ze haar wéér niet ontdekt? Heel voorzichtig klimt ze naar<br />
beneden. Ze moet zich goed vasthouden, want ze trilt over haar<br />
hele lichaam.<br />
Behoedzaam loopt ze in de richting <strong>van</strong> het huis, steeds de don<br />
kerste plekken in de tuin opzoekend. <strong>De</strong> maan zet het terras in het<br />
volle licht. Sandrine aarzelt lang voor ze die paar stappen over het<br />
terras durft te nemen. Ze luistert scherp, maar hoort alleen het rui<br />
sen <strong>van</strong> de wind in de bomen.<br />
<strong>De</strong> soldaten hebben de terrasdeuren open gelaten. Sandrine<br />
schiet het terras over, glipt naar binnen en leunt met bonkend hart<br />
tegen de muur. Ze luistert scherp. Het huis lijkt leeg te zijn.<br />
Weg! Ze moet hier weg!<br />
Ze holt door de hal naar de voordeur en springt de treden <strong>van</strong><br />
het bordes af, de binnenplaats op. <strong>De</strong> toegangspoort naar de straat<br />
is dicht, maar niet afgesloten. Sandrine opent een <strong>van</strong> de dubbele<br />
deuren op een kier. Met een snelle blik neemt ze de straat in zich<br />
op. Alles is rustig. Ze loopt zo dicht mogelijk langs de muur de<br />
66
Change language