De guillotine (Simone van der Vlugt)

Ze duwt geïrriteerd het wasgoed opzij dat nog steeds in de achterkamer
hangt en loopt naar de zitkamer. Ze schrikt op van een
klopje op de keukendeur, die onmiddellijk opengaat. Er komt een
magere vrouw met lang grijs haar binnen. Ze heeft een ei in haar
hand. Nieuwsgierig kijkt ze naar Sandrine. Margot duikt onmiddellijk
achter de vrouw op.
'Zo, en wie is dat?', zegt de vrouw.
'Dit is mijn nichtje uit Tours', zegt Margot.
'Je nichtje?' Het gezicht van de buurvrouw drukt twijfel uit.
'Bedankt voor het ei, Jeanne', zegt Margot.
'Ja, dat zit wel goed. Ik had het toch geleend', zegt Jeanne, en
tegen Sandrine: 'Hoe heet je, kind ?'
'Ze heet Sandrine', antwoordt Margot. 'Ze is de dochter van
Jacques, de broer van Maurice.'
'Werkelijk?', zegt Jeanne. Vol belangstelling neemt ze Sandrine
op. 'Ze is wel fijntjes hè, voor een dochter van Jacques.'
'Ik wist niet dat jij Jacques zo goed kende', zegt Margot. 'Bij mijn
weten heb je hem nog nooit ontmoet.'
'Maar ik heb veel over hem gehoord', zegt Jeanne. Margot trekt
haar wenkbrauwen op.
Sandrine verbergt haar handen achter haar rug. Ze mag dan een
middag de was hebben gedaan, echte werkhanden heeft ze nog lang
niet.
'Sandrine, wil jij Pierre van straat halen? Hij moet wat voor me
doen', zegt Margot. Haar ogen staan waarschuwend. Sandrine
knikt. Ze haast zich niet en als ze met Pierre terugkomt, is Jeanne
weg.
'Dat nieuwsgierige mens,' bromt Margot. 'Het wordt tijd dat we
eens aan jou gaan werken.'
Ze pakt Sandrines hand en bekijkt die aandachtig.
'Nog veel te veel een dameshandje. Daar moeten we wat aan
doen.' Sandrine kijkt naar haar afgebrokkelde nagels.
'Als papa me zo zag', zegt ze zacht.
'Pa', zegt Margot.
Sandrine kijkt haar verwonderd aan.
, Als je pá je zo zag', zegt Margot. Het woord pa spreekt ze hard
en plat uit. 'Zeg me eens na.'
90