De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
sters staan. Daarbij zijn de 'zitkamer' en de vochtige cellen slecht te<br />
verwarmen. Als de eerste vorst inzet, lijdt ie<strong>der</strong>een kou. Ie<strong>der</strong>e dag<br />
verzamelen zich familieleden bij het grote toegangshek, hopend een<br />
glimp op te <strong>van</strong>gen <strong>van</strong> hun ge<strong>van</strong>gen echtgenoot, zoon of dochter.<br />
Wie nog sieraden of geld buiten de ge<strong>van</strong>genismuren heeft, laat<br />
zijn familie dat meenemen om er de cipiers mee om te kopen. Vo or<br />
een kostbare ring of een buidel munten willen de ge<strong>van</strong>genen<br />
bewaar<strong>der</strong>s wel een paar extra dekens in de cel <strong>van</strong> de ge<strong>van</strong>genen<br />
gooien.<br />
's Nachts houden Sandrine en Cécile zich warm door dicht tegen<br />
elkaar aan te gaan liggen.<br />
'Het geeft geen pas dat alleen wij <strong>van</strong> extra kleding kunnen pro<br />
fiteren', zegt markies d'Harcourt. 'Ik stel voor dat degenen met<br />
geld de an<strong>der</strong>en steunen.'<br />
<strong>De</strong> an<strong>der</strong>en stemmen in.<br />
Sandrine kijkt naar de markies. Wat is er weinig over <strong>van</strong> die<br />
deftige heer <strong>van</strong> vroeger. Zijn huid is doorschijnend wit en door<br />
groefd met vouwen en rimpels. Maar het meest opvallend is de<br />
veran<strong>der</strong>ing in zijn gedrag. Ze herinnert zich zijn neerbuigende<br />
opmerkingen over het gewone volk, zijn onverschilligheid voor hun<br />
armoede. Zoals haar eigen va<strong>der</strong> ...<br />
Intussen blijven de leeggekomen plaatsen volstromen met nieu<br />
we ge<strong>van</strong>genen. Eén <strong>van</strong> hen bezorgt Sandrine de schrik <strong>van</strong> haar<br />
leven.<br />
'Clairel', fluistert ze. 'daire de Vincennes!'<br />
'Ken je haar?', fluistert Nicolas terug.<br />
'Ja, ze woonde vlak bij ons, in de Rue de Grenelle. Ik ging niet<br />
veel met haar om, want ze is een paar jaar ou<strong>der</strong> dan ik. Maar<br />
Michelle kende haar goed.' Sandrine bijt ongerust op haar nagel.<br />
Markies d'Harcourt heeft haar blijkbaar nooit herkend, maar<br />
die hoop kan ze bij daire gerust laten varen. Als hun blikken<br />
elkaar kruisen, kijkt Claire Sandrine lange tijd aan voor haar ogen<br />
ver<strong>der</strong> glijden. Het duurt een paar dagen, maar dan schiet Claire<br />
Sandrine aan. Sandrine zit in de vensterbank in een boek te lezen<br />
dat ze <strong>van</strong> markies d'Harcourt gekregen heeft.<br />
'Je bent het echt!' Claire schuift ongevraagd naast haar op het<br />
houten bankje.<br />
163
Change language