De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
'Pá', zegt Sandrine.<br />
Margot schudt haar hoofd. 'Te netjes. Kom op, ie kan beter.'<br />
'Pa', bauwt Sandrine Margot na.<br />
'Beter. Zeg dat maar een tijdje achter elkaar.' Margot staat op en<br />
gaat weer aan het werk. Sandrine blijft zitten.<br />
'Pa', mompelt ze. 'Pa.'<br />
Het woord galmt door haar hoofd. Pa, pa, pa ...<br />
Sandrine rent de trap op, naar haar zol<strong>der</strong>kamertje. Ze gooit de<br />
deur achter zich dicht en laat zich languit op bed vallen.<br />
Pa, pa, pa ...<br />
Na een tijdje komt Margot zachtjes naar binnen. Het bed kraakt<br />
als ze op het randje gaat zitten. Zon<strong>der</strong> een woord te zeggen streelt<br />
ze Sandrine over haar haren. Uiteindelijk draait Sandrine zich om en<br />
kijkt Margot met een behuild gezicht aan. Margot pakt haar hand.<br />
'Kom je beneden?' vraagt ze.<br />
Sandrine knikt. Ze veegt met de rug <strong>van</strong> haar hand over haar<br />
gezicht en loopt achter Margot aan de trap af. <strong>De</strong> rest <strong>van</strong> de dag<br />
doet ze zwijgend allerlei huishoudelijk werk. En tijdens de avondmaaltijd<br />
- een pan waterige soep - luistert Sandrine aandachtig<br />
naar haar huisgenoten. Ze gebruiken zoveel woorden die zij niet<br />
kent, dat ze soms moeite heeft om het gesprek te volgen. Zelf zegt<br />
ze niet veel, maar als iemand haar iets vraagt, probeert ze zo goed<br />
mogelijk haar keurige Frans te vergeten.<br />
Na een tijd merkt ze dat ze zich het Parijse dialect al aardig<br />
eigen maakt. <strong>De</strong> dagen gaan voorbij in een eentonige regelmaat.<br />
Sandrine ontdekt dat ze beter iets om handen kan hebben wat haar<br />
door die eindeloze uren vol verdriet en herinneringen heen helpt.<br />
Het grootste deel <strong>van</strong> de dag zijn Margot en zij bezig met het<br />
voortdurend terugkerende probleem <strong>van</strong> voedsel. Daarnaast moeten<br />
ze aan hout zien te komen om het vuur op te stoken. Kolen zijn<br />
te duur. En dan is er nog de nooit aflatende was, en hon<strong>der</strong>d an<strong>der</strong>e<br />
huishoudelijke klusjes. Sandrines handen worden steeds ruwer,<br />
ze wordt mager<strong>der</strong> en haar maag vraagt voortdurend om voedsel.<br />
Ze merkt dat Margot haar gadeslaat. Af en toe glimlacht Margot<br />
naar haar en dan glimlacht ze maar terug.<br />
's Nachts ligt Sandrine vaak wakker. Dan doet ze de armband en<br />
de ringen <strong>van</strong> haar moe<strong>der</strong> om en is ze weer thuis. Ze ligt in haar<br />
91
Change language