De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Eduard leunt on verschillig tegen de karos en kijkt toe. André<br />
snauwt hem iets toe. Als Eduard zic h omdraait, ziet Sandrine dat<br />
de strakke streep <strong>van</strong> zijn mond veran<strong>der</strong>d is in een brede grijns.<br />
Die nacht wordt Sandrine geplaagd door steeds dezelfde droom:<br />
een grote groep mensen heeft zich voor de herberg verzameld. Ze<br />
schreeuwen niet, ze schudden niet met hun vuisten, ze maken geen<br />
geluid. Zw ijgend staan ze bijeen en kijken omhoog. Door de duisternis<br />
kan Sandrine hun gezichten niet zien, maar ze voelt een<br />
beklemmende dreiging <strong>van</strong> de zwijgende mensen uitgaan.<br />
Tegen de ochtend vliegt Sandrine in haar slaap overeind en<br />
schrikt wakker. Met bonzend hart kijkt ze om zich heen. Alles is<br />
rustig. Michelle slaapt nog. Het ee rste ochtendlicht probeert door<br />
een kier tussen de luiken naar 'binnen te komen.<br />
Sandrine staat op en opent het luik. Ze worstelt even met het<br />
klemmende glas-in-loodraam tot het losschiet. Ze gooit het open<br />
en buigt zich door de vensteropening naar buiten. Alles is rustig.<br />
Geen zwijgende groep mensen voor de deur. Sandrine ademt diep<br />
de frisse ochtendlucht in. Opgelucht sluit ze het raam.<br />
Haar va<strong>der</strong> wil zo vroeg mogelijk vertrekken. Terwijl de familie<br />
<strong>De</strong> Billancourt ont bijt in de gelagkamer <strong>van</strong> de herberg, sjorren<br />
André en Eduard de bagage weer vast op het dak <strong>van</strong> de karos. Als<br />
alles stevig vastzit, neemt de familie plaats en stapt Eduard op de<br />
treeplank achter de karos.<br />
Ze laten Orléans achter zich en een tijd later volgen ze een verhard<br />
pad langs de Loire, die glanzend tussen oe vers vol wijngaarden<br />
en bossen stroomt.<br />
<strong>De</strong> Loire!<br />
Sandrine zit heel recht, haar neus tegen het raampje gedrukt. Ze<br />
geniet <strong>van</strong> de sprookjesachtige kastelen, die zo plotseling opd uiken<br />
la ngs de rivier. Nog even en ze is thuis. Ze schr ikt op als dè karos<br />
halt houdt.<br />
'Even de benen strekken ', zegt haar va<strong>der</strong>.<br />
Sandrine heeft het portier al open. Eduard komt net stijfjes <strong>van</strong><br />
de treeplank achter de koets af en helpt haar uitstappen. Hij helpt<br />
ook Mic helle en de barones uit de koets en strekt dan zijn rug.<br />
Sandrine slaat hem gade. Ja, je zult je spieren wel voelen als je<br />
28