De guillotine (Simone van der Vlugt)

Sandrine kijkt rond. Zaten ze werkelijk een paar uur geleden
hier nog rustig bij elkaar? Haar keel doet pijn van de ingehouden
tranen. Maar als ze gaat huilen verliest ze haar zelfbeheersing, en
dat mag nu niet gebeuren. Ze moet nadenken. En vlug, want ze
kunnen terugkomen.
Ze haast zich terug naar de hal en gaat de trap op naar de zol­
der, waar de meiden hun kamers hebben. Hierboven zijn geen
ramen, dus ze durft nu wel een kaars aan te steken.
Sandrine kijkt rond in het kamertje van een van de meisjes. Ze is
hier nog nooit geweest. Wat is het klein. En donker.
Ze trekt een kastje open en rommelt tussen mutsjes, ondergoed
en rokken. Moeizaam maakt ze de eindeloze rij knoopjes op haar
rug open, tot ze uit haar japon kan stappen. De vele meters mous­
seline ruisen naar beneden en blijven in een hoop aan haar voeten
liggen. Ze maakt de heupstukken los en gooit ze in een hoek. Ze
trekt ook de kanten onderrok uit en schiet in een eenvoudige grijze
rok. Hij past goed. Het lijfje sluit keurig om haar bovenlichaam.
De rok is iets te kort, maar dat is niet erg. Dat hoort zelfs zo, bij
dienstmeiden.
Ze loopt de trap af en gaat naar haar vaders studeerkamer. Ach­
ter het grote portret van haar moeder bevindt zich een holte in de
muur, waarin een met ijzer beslagen kistje staat. Sandrine maakt
het kistje open en haalt al het spaargeld en wat sieraden eruit. Ze
pakt twee losse zakken uit de kast in haar slaapkamer, bindt die
met een koord om haar middel en stopt het geld en de sieraden
erin. Door een split in haar rok kan ze erbij .
Opschieten nu! Haastig trekt ze haar mantel aan en loopt naar
de grote deur die toegang geeft tot de binnenplaats.
kar.
Op dat moment hoort ze paardenhoeven en het gekraak van een
Ze zijn terug!
Sandrine trekt wit weg. In paniek rent ze terug, de eetkamer in,
en glipt door de terrasdeuren naar buiten. Over het gazon holt ze
naar het poortje achter in de tuin. In het huis worden deuren ge­
opend en dichtgesmeten.
Wild rukt Sandrine aan de klink van het poortje. Op slot! Er
klinken stemmen op het terras.
65