De guillotine (Simone van der Vlugt)

'Ze éisen brood?'
'Dat is wat ze zeggen,' monsieur.'
'Belachdijk!'
'Papa, geef het ze', smeekt Sandrine.
'Je hoeft niet bang te zijn, kindje. Die poort zit stevig dicht', zegt
haar vader geruststellend.
'Ik ben niet bang, ik wil gewoon graag dat ze iets te eten krijgen.'
'Sinds wanneer komen onze pachters dingen éiselll?', zegt. de
barones verontwaardigd. 'Als we doen wat ze vragen, staan ze hier
iedere avond. Straks eisen ze dat ze bij ons aan tafel mogen zitten.'
Michdle schiet in de lach.
'Papa .. .', dringt Sandrine aan.
'Laat ze de restjes uit de keuken brengen', zegt de baron tegen
Eduard.
De huisknecht knikt, buigt stijfjes en verlaat de eetzaal.
Een paar weken later slaat de droogte toe. Midden juni staat de
zon te gloeien boven de karige gewassen. Het is zo heet dat er diepe
scheuren in de kurkdroge grond trekken. Eén keer schrikt iedereen
op van een heftig onweer dat de boeren op het land overvalt. Sandrine
blijft de hde dag binnen. Sinds ze een grote boom langs de
oprijlaan door inslaande bliksem gevdd zag worden, is ze bang
voor onweer. Zelfs binnen de stevige muren van het kasted vodt ze
zich niet op haar gemak. Als ze aan tafel gaan voor het diner rommelt
het nog wat na, maar dan trekt het gelukkig weg.
'Vanavond eten we kikkerbilletjes', zegt de baron opgewekt.
'0, heeft u die vreselijke kikkers laten vangen?' vraagt Michelle.
'Ik kon er niet van slapen vannacht. En het was ook nog zo warm.'
'Ja, ik heb ze laten vangen. Vanavond slapen we weer goed.'
Sandrine pakt haar mes en vork en begint aan haar kikkerbilletjes.
Wat zou Nicolas vanavond eten? Zou hij nog een keer hebben
durven stropen? Misschien vindt hij het risico nu wd te groot,
met hen in de buurt. Ze kijkt naar haar vader, die zich de kikkerbilletjes
goed laat smaken.
'Weet u wat ik niet begrijp" zegt ze.
'Hmm?'
'Waarom we hier niet blijven. 's Winters, bedoel ik.'
36