De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
De guillotine (Simone van der Vlugt)
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
'Op straat moet je dat toch maar doen', zegt Sandrine. 'Je weet<br />
toch dat ik er geen problemen mee heb.'<br />
'Nee, u niet. Maar madame ... Ik kan haar gewoon niet recht in<br />
haar gezicht burgeres noemen. Stel je voor! Ik kán het niet. En ik<br />
doe het ook niet. Ook al word ik ervoor opgepakt. <strong>De</strong> nieuwe rege<br />
ring kan wel zoveel zeggen. Adellijke titels afschaffen, ie<strong>der</strong>een met<br />
je en burger aanspreken ... Het is heel mooi dat ze vinden dat alle<br />
mensen gelijk zijn, maar om nu in de ge<strong>van</strong>genis gegooid te worden<br />
als je alleen maar beleefd wilt zijn ... Het gaat me allemaal te ver. '<br />
Sandrine loopt nadenkend door. Dikwijls heeft ze het gevoel dat<br />
Julie meer moeite heeft met de sociale omwentelingen dan zij.<br />
Eigenlijk spreekt haar het idee <strong>van</strong> gelijke rechten voor ie<strong>der</strong>een<br />
wel aan. Het betekent in ie<strong>der</strong> geval dat de mensen in Poissy weer<br />
kunnen jagen en hout kappen in het bos. Maar haar va<strong>der</strong> kan zich<br />
vreselijk opwinden bij die gedachte. Hij doet altijd alsof hij een<br />
voorstan<strong>der</strong> is <strong>van</strong> de Revolutie, maar alleen om geen last te krij<br />
gen met de nieuwe regering. En met zijn personeel, dat gewoon een<br />
klacht indient als ze denken dat de baron hen onrechtvaardig<br />
behandelt. En voor onrechtvaardige edelen heeft de revolutionaire<br />
regering heel vlug de leegstaande kloosters als ge<strong>van</strong>genis ingericht.<br />
Haar moe<strong>der</strong> komt nooit meer buiten de tuin sinds ze op straat<br />
joviaal werd begroet en met burgeres werd aangesproken. Ze ligt<br />
vaak hele dagen met hoofdpijn op bed. Haar pruiken poe<strong>der</strong>t ze<br />
met tarwemeel, nu gewone poe<strong>der</strong> niet meer te krijgen is. Maar<br />
het wordt ook voor hen steeds moeilijker om aan meel te komen.<br />
Ze geven bijna al hun geld uit aan eten en niet langer aan<br />
luxeartikelen, die trouwens bijna niet meer te krijgen zijn. Alleen<br />
in de Rue St. Honoré weet Sandrine nog een voorname winkel,<br />
waar alleen de rijksten zich vertonen. Haar moe<strong>der</strong> en Michelle<br />
durven niet buiten de poort te komen, maar Sandrine houdt het<br />
niet uit in de achtertuin. Het is een 'prachtige zomer en ze loopt<br />
graag over straat, zelfs helemaal naar de Rue St. Honoré, aan de<br />
an<strong>der</strong>e kant <strong>van</strong> de Seine. Daar heeft ze net een paar stroken kant<br />
gekocht, om de versleten kanten mouwen <strong>van</strong> hun japonnen te<br />
ver<strong>van</strong>gen.<br />
<strong>De</strong> gerepareerde karos staat al twee jaar ongebruikt in het<br />
koetshuis.' Geen edelman haalt het nog in zijn hoofd om in een<br />
59
Change language