De guillotine (Simone van der Vlugt)

moeten zijn, maar er is helemaal niemand. En binnen ook niet!'
De baron fronst zijn wenkbrauwen. Hij steekt het gazon over,
naar de binnenplaats.
'Eduard!' hoort Sandrine hem roepen. En nog eens: 'Eduard!'
Eduard verschijnt niet op het bevelende geroep. Alleen Julie
komt haastig aanlopen.
'Monsieur! Wat is er aan de hand? Waar is iedereen?' vraagt ze
verontrust.
Sandrine en Michelle hollen, zo snel hun lange rokken dat toe-
staan, naar de binnenplaats.
De barones volgt wat waardiger.
'Julie?', zegt ze vragend.
'Ik weet niet wat er aan de hand is, madame. Eerlijk niet! Ik ben
bang .. .'
'Ja?' dringt de barones aan.
'Ik weet het niet, madame', fluistert Julie. 'Maar ik heb hier een
vreemd gevoel over.'
'Ik hoor Ü!ts', zegt Michelle.
Ze houden allemaal tegelijk op met praten.
In de stilte die valt, horen ze het allemaal. In de verte klinkt
rumoer. Een langzaam aanzwellend lawaai van vele mensen die
dichterbij komen.
Sandrine vliegt naar binnen. Ze neemt haar rokken bijeen en
holt de torentrappen op. Hijgend komt ze boven. Ze ziet het
meteen: over de velden trekt een grote menigte op naar het kasteel.
Véél meer mensen dan er in Poissy wonen.
Sandrine verbleekt. Met bonzend hart haast ze zich de wentel­
trap af, terug naar de binnenplaats. Daar staan haar ouders,
Michelle en Julie met elkaar te praten. André staat er ook bij.
'Papa! We moeten hier zo snel mogelijk weg. Ze gaan het kasteel
bestormen!' roept Sandrine.
Iedereen draait zich naar haar toe.
'Wat zeg je nou?'
'Bestormen?'
'Wie?'
'Het hele dorp ! En nog veel meer mensen!' roept Sandrine. Op
dat moment komt de oude rentmeester aangehold.
48