ΠΡΑΚΤΙΚΑ 4ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ –EUROMED 2021

4 ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψηφιοποίησης Πολιτιστικής Κληρονομιάς
EUROMED 2021, 30/9 - 3/10/2021
εκφράζει την ικανοποίησή του για ένα προϊόν ή υπηρεσία στον άλλο κατά τον καθημερινό τους διάλογο
κάνοντας έμμεσα μια σύσταση για αυτό.
7. Η διενέργεια μιας Πολιτιστικής Διαδρομής συνεπάγεται άμεσο όφελος αφενός για την τοπική
ανάπτυξης μιας περιοχής και αφετέρου για τον πολιτισμό αλλά και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο
(Πούλιος, 2015). Το δεδομένο όμως αυτό παραμένει δυστυχώς άγνωστο στις περισσότερες τοπικές
κοινωνίες της ελληνικής υπαίθρου. Η σκληρή καθημερινότητα, το απαίδευτο μάτι της πλειονότητας των
ανθρώπων των παραμελημένων επαρχιακών περιοχών σε συνδυασμό με την έλλειψη αντίστοιχης
εμπειρίας, καθιστά «αόρατους» πολλούς και εξαιρετικούς πολιτιστικούς πόρους οι οποίοι βρίσκονται
αναξιοποίητοι για χρόνια σε κεντρικές και περίοπτες θέσεις των περιοχών αυτών.
8. Ο πολιτισμός έχει βγει από την καθημερινότητα του ανθρώπου και θεωρείται περισσότερο
αντικείμενο ενασχόλησης κάποιου «ειδικού κοινού» και μάλιστα πολλές φορές αποκλειστικά
ευκατάστατου και ξέγνοιαστου. Θεωρείται λοιπόν αναγκαία η εισαγωγή από τους Δήμους και τις
Τοπικές Περιφέρειες ειδικών Ενημερωτικών Προγραμμάτων των πολιτών, αλλά πολύ περισσότερο των
τοπικών παραγωγικών φορέων, με στόχο τη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη μέσω ποικίλων πολιτιστικών
προϊόντων, όπως είναι οι Πολιτιστικές Διαδρομές (Αλιβιζάτου, 2015).
Βιβλιογραφία:
Αλιβιζάτου, Μαριλένα, και συν. Πολιτισμική Διαχείριση, Τοπική Κοινωνία και Βιώσιμη Ανάπτυξη. Αθήνα:
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο,
2015.
Αυδίκος, Β. (2014). Οι Πολιτιστικές και Δημιουργικές Βιομηχανίες στην Ελλάδα. Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο.
Βλάχος, Ά. (2013). Τουριστική Ανάπτυξη και Δημόσιες Πολιτικές στη Σύγχρονη Ελλάδα (1914-1950): η
Ανάδυση ενός Νεοτερικού Φαινομένου (Αδημοσίευτη Διδακτορική Διατριβή). Εθνικό και
Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Δασκαλάκης, Απ. (1968). Κείμενα - Πηγαί της Ιστορίας της Ελληνικής Επαναστάσεως. Αθήνα.
Δημαράς Κωνσταντίνος, Θ. (1981). Ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος και η Βιβλιοθήκη του», στον τόμο:
Ανδρίτσαινα. Η Βιβλιοθήκη Κωνσταντίνου Νικολόπουλου, 1-13.
Δέλλα, Δ. Α. Γ. (2019). Οι στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ και ο ρόλος του χωρικού σχεδιασμού: η
περίπτωση της Ελλάδας (Bachelor's thesis).
Δέφνερ, Α. & Καραχάλης, Ν. (Επιμ.) (2012). Marketing και Branding του Τόπου: H Διεθνής Εμπειρία και η
Ελληνική Πραγματικότητα. Βόλος: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας.
Επιτροπή, Ε. (2020). Έκθεση της επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, την Ευρωπαϊκή Οικονομική
και Κοινωνική Επιτροπή και την Επιτροπή των περιφερειων σχετικά με την υλοποίηση των
μακροπεριφερειακών στρατηγικών της ΕΕ.
Θεοφιλάτου, Π.(2011). Εφαρμογές διαδραστικών ψηφιακών τεχνολογιών στο δημόσιο αστικό χώρο:
Ιστορικές/πολιτιστικές διαδρομές μνήμης στην πόλη της Αθήνας. Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
Καλιτεκνικά πορτρέτα, ο γλύπτης Γεώργιος Θεμ. Μαλτέζος. (1952, Ιούνιος 15). Σύνταγμα Ναυπλίου.
Καφούρος, Β. (2017). Προτάσεις για την ανάπτυξη του πολιτισμικού τουρισμού στην Ελλάδα.
Κοσμόπουλος, Ι. & Τσέλαλης, Αγ. (Επιμ.) (1930). Ιστορία της Ολυμπίας (Τριφυλίας). Ανδρίτσαινα: Νέος
Ορίζων.
Κοκκώσης, Χ. & Τσάρτας, Π. (2001). Βιώσιμη Τουριστική Ανάπτυξη και Περιβάλλον. Αθήνα: Κριτική.
Κοκκώσης, Χ., Τσάρτας, Π., Γκρίμπα, Ε. (2011). Ειδικές και εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Ζήτηση Και
Προσφορά Νέων Προϊόντων Τουρισμού. Αθήνα: Κριτική.
Κουρέα, Α. (2018). Πολιτιστική διοίκηση και συμβολή των πολιτιστικών εκδηλώσεων στην τοπική
τουριστική ανάπτυξη. Η περίπτωση της Εμποροπανήγυρης Αιγινίου του Δήμου Πύδνας Κολινδρού.
Κοφινιώτης, Ευ. (1897). Η Εκκλησία εν Ελλάδι. Αθήνα: Παλαμήδης.
Λαμπρινός, Γ. (1971) Μορφές του Εικοσιένα. Ολυμπιακά Χρονικά, Τόμος Β΄, σσ. 213-215.
Λιωνής, Ι. Γ. (2008). Το μοντέλο του EFQM: μία εμπειρική προσέγγιση (Master's thesis).
421