ΠΡΑΚΤΙΚΑ 4ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ –EUROMED 2021

4 ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψηφιοποίησης Πολιτιστικής Κληρονομιάς
EUROMED 2021, 30/9 - 3/10/2021
εξέπληξε η φλόγα της. Μέρα και νύχτα γιορτή καθημερινή, σφύζουν από ζωή οι δραστηριότητες της.
Κι ίσως αυτός ο πυρετός τον έσπρωξε σε τούτη την απόπειρα. Παρελαύνουν οι Robinson, Frost,
Lindsay, Masters, Sandburg, Millay, Pound, Eliot, Stevens, Leish, Jeffers, Cummings, Moore,
Williams, Ranson, Eberhart, Roethke, Wilbur, Jarrell, Prewett, Cook, Lynn, Kenny, Palmer, Yau, Bush,
Henson.
Αμερική και ποίηση μπορεί να ηχούν κάπως παράταιρα. Κι όμως, κοχλάζει εκεί η σύγχρονη
πρωτοπορία, η επιστημονική. Κι άρα εκεί χτυπάει και η καρδιά του ανθρώπου πιο πρωτότυπα. Δεν
ήταν τρελός ο Κάρολος Κουν, που τόσα χρόνια πριν τους άλλους αποζητούσε πέρα από τον Ατλαντικό
την πρωτοποριακή σκηνική δημιουργία. Και η ποίηση χωρίς την πρωτοτυπία είναι ανύπαρκτη, χωρίς
βέβαια αυτό να σημαίνει πως πρέπει να εξαντλείται στο κυνηγητό της όποιας πρωτοτυπίας. Τα σχόλια
που συνοδεύουν τα μεταφρασμένα ποιήματα κατατοπίζουν τον αναγνώστη γενικότερα για τις τάσεις
που επικρατούν κάθε φορά, όπως και για τους ποιητές και για το περιεχόμενο του ποιήματος, ώστε να
γίνεται η διείσδυση (ή η μετάγγιση) της γνώσης ευκολότερα. Μήπως και δελεαστεί η νεολαία μας να
πλησιάσει τα βιβλία. Αλλιώς οι συγγραφείς είναι καταδικασμένοι να αλληλογραφούν με τα βιβλία τους,
όπως περίπου οι ζωγράφοι που καταλαβαίνονται μονάχα αναμεταξύ τους. Και χαίρε, τότε, τέχνη, τροφή
του λαού. Το κύριο κριτήριο επιλογής του κάθε ποιήματος ήταν να έχει μία δική του γεύση στο
περιεχόμενο, στη μορφή ή και στα δύο μαζί», ώσπου στο τέλος όλες μαζί οι γεύσεις να οδηγούν σε
εκείνη της ποιητικής δημιουργίας της Αμερικής.
2.15 Απλές Μικρές Ιστορίες (1996)
Πρόκειται για τόσο μικρές ιστορίες, που δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν διηγήματα. Από
λογοτεχνική άποψη όμως, η Κριτική Επιτροπή του φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός», (μέσα στους
οποίους οι Ζώρας και Κακριδής) τις έκρινε πολύ καλές. Με γερά δομημένο, πυκνό και αποκαλυπτικό
λόγο. Για αυτό πήρε και τη διάκριση.
Τα διηγήματα που περιέχονται σε αυτή τη συλλογή, παλιότερες και σύγχρονες ιστορίες, γράφτηκαν
ευκαιριακά κατά καιρούς, μέσα σε δύο δεκαετίες και με αφορμή πραγματικά περιστατικά, εμπειρίες
του συγγραφέα ή αφηγήσεις τρίτων. Όχι με σκοπό να γεμίσουν κάμποσες σελίδες, μα επειδή
εξακολουθούν να συγκινούν. Ένας ειδήμων που τα είδε πριν τυπωθούν, είπε πως απηχούν με διάφορους
τρόπους την κρίση του πολιτισμού μας. Υπογραμμίζουν τη βαθύτερη πορεία του. Αν η απλή αφήγηση
κάποτε κρύβει και βαθύτερες κινήσεις της ψυχής, βγήκαν κι αυτές στην πένα του συγγραφέα μονάχες
τους. Άλλοι διέγνωσαν μια νοσταλγία έντονη. Αλλά κι αυτό φυγή σημαίνει από την κόλαση του σήμερα
ή του χθες. Πάντα οι πολιτισμοί νοσούσαν αναμφίβολα, αφού υγεία είναι η αγκαλιά της φύσης μονάχα.
Μα και τα δεντρικά προσβάλλονται, ξεραίνονται κι αυτά… Φυλάξου μη σου λείψει το όνειρο!
2.16 Μεξικό (2000)
Από τα μαθητικά του χρόνια, ο συγγραφέας ήθελε να σφίξει το χέρι του Καζαντζάκη, πράγμα που
κατάφερε ποτέ. Αργότερα, είχε μια ευκαιρία να μάθει κάμποσα για αυτόν, από αυτά που δεν περνούν
στη δημοσιότητα. Πέρασε ένα απόγευμα με τον Αμερικανό φίλο του, μεταφραστή και εν γένει
συνεργάτη του, τον Κίμωνα Φράιαρ. Ήταν λίγο μετά την επιστροφή του από την Ινδία και όταν είχε
κυκλοφορήσει το ομώνυμο βιβλίο του. Τον ρώτησε: «Γιατί δεν έγραψε για την Ινδία, όπως έκανε για
την Ιαπωνία-Κίνα;» - «Ίσως να μην είχε την ευκαιρία να σεργιανίσει», είπε ο Κίμωνας «ή κάτι να τον
έδιωχνε από τη χώρα αυτή. Δεν ξέρω, δεν το κουβεντιάσαμε ποτέ. Για την Αμέρικα, μου είχε πει πως
δε σκόπευε να έρθει. Την εύρισκε κρυόμπλαστρη. Και αν κάποτε βρισκόταν κατά κει, θα προτιμούσε
το Μεξικό».
466