zeszyt nr 10/2011 - Zbliżenia Interkulturowe
zeszyt nr 10/2011 - Zbliżenia Interkulturowe
zeszyt nr 10/2011 - Zbliżenia Interkulturowe
Erfolgreiche ePaper selbst erstellen
Machen Sie aus Ihren PDF Publikationen ein blätterbares Flipbook mit unserer einzigartigen Google optimierten e-Paper Software.
Artykuły<br />
z arystokratycznej włoskiej rodziny Trivulzi<br />
i była dziedziczką olbrzymiej fortuny.<br />
Ogromnie zdolna, już w trzynastym roku<br />
życia studiowała łacinę, a później medycynę<br />
i fi lozofi ę. Zaangażowała się w walce Włoch<br />
o wolność. Poślubiła wprawdzie przystojnego,<br />
ale płytkiego lekkoducha – księcia Emila<br />
Belgiojoso. Rekompensaty za nieudane<br />
małżeństwo szukała w działalności politycznej.<br />
Zagrożona we Włoszech nawet karą<br />
śmierci, mocno schorowana ucieka do Paryża,<br />
gdzie początkowo pozostaje bez środków<br />
do życia. Para się zatem malowaniem<br />
wachlarzy i odmawia jakiejkolwiek pomocy<br />
od przyjaciół oraz La Fayetta. Dzięki<br />
rozległym kontaktom z ważnymi osobistościami<br />
ówczesnego życia społecznego<br />
i politycznego odzyskuje część olbrzymiego<br />
majątku. Mieszka odtąd w pałacu, będącym<br />
centrum życia politycznego i intelektualnego.<br />
Najlepsze dni ponętnej kobiety ma<br />
już za sobą, a pisarz Ancelot wręcz stwierdza<br />
kąśliwie: „Jakże ta kobieta musiała być piękna<br />
za życia”. W tym właśnie okresie poznaje<br />
ją Hei<strong>nr</strong>ich Heine i wkrótce staje się jednym<br />
z jej najbardziej zaufanych przyjaciół.<br />
Do wielbicieli Christiny należał również<br />
kompozytor Vincenzo Bellini, nieco<br />
komiczna i neurotyczna postać, wiecznie<br />
leżąca u stóp księżnej, co wywołało irytację<br />
Heinego, który znając jego lękliwość bezlitośnie<br />
mu dokuczał: „Geniusze umierają<br />
młodo, na przykład Rafael, Mozart, Jezus<br />
[…] Krytyczny wiek dla ludzi genialnych<br />
jest między trzydziestym a trzydziestym<br />
czwartym rokiem życia […] Jeżeli reputacja<br />
geniusza, jaką zrobiły Belliniemu kobiety,<br />
jest słuszna, będzie on musiał podążyć<br />
za poprzednikami”. Włoch był zdruzgotany,<br />
jęczał i protestował, błagając w łamanej<br />
francuszczyźnie, iż nie znosi takich żartów.<br />
Niedługo potem Bellini nagle umiera,<br />
<strong>10</strong><br />
a księżna zawoła z rozpaczą: „To Heine zabił<br />
mego biednego Belliniego, miłego, rozkosznego<br />
Belliniego. Powtarzał mu tak często,<br />
że musi umrzeć młodo – doprowadził<br />
go nawet pewnego dnia do płaczu; Włoch<br />
nie mógł już się pozbyć myśli o śmierci”.<br />
Kochał się w niej także Alfred Musset,<br />
ceniąc ją przy tym za mądre i życzliwe komentowanie<br />
twórczości. Księżna wprawdzie<br />
wyrozumiale przyjmowała dowody<br />
miłości i sympatii, ale swoimi szczególnymi<br />
względami obdarzała przystojnego sekretarza<br />
Akademii Francuskiej – Jules Micheleta,<br />
świetnego historyka, człowieka o niepospolitych<br />
zaletach duchowych, któremu<br />
nota bene paryska plotka nie szczędziła bolesnych<br />
oszczerstw.<br />
A Heine? On w trudnych chwilach szukał<br />
u arystokratki wsparcia psychicznego,<br />
a nierzadko materialnego. Ta zaś nigdy<br />
nie dała mu odczuć zniecierpliwienia ani<br />
słowem, ani gestem i jedynie tajemniczo się<br />
uśmiechała.<br />
Hugo, Balzak, George Sand<br />
Szczególne miejsce w życiu Heinego odegrali<br />
dwaj wybitni powieściopisarze Hugo<br />
i Balzak. Do Victora Hugo młody poeta<br />
pisał kiedyś: „Zawsze pana kocham i podziwiam”,<br />
ale z czasem ów stosunek uległ<br />
ochłodzeniu i nabrał bardziej pragmatycznego<br />
wymiaru. Nie negując talentu literackiego,<br />
krytykował pisarza za przywary<br />
osobiste: „Hugo jest największym poetą<br />
francuskim i – co wiele znaczy – mógłby<br />
znaleźć miejsce pomiędzy najpierwszymi<br />
poetami niemieckimi. Ma on wyobraźnię,<br />
uczucie i ponadto brak taktu, częsty<br />
wśród nas Niemców, rzadki wśród Francuzów<br />
[…] Jest on zimny, lodowato zimny,<br />
nawet w namiętnych porywach. Jego entu-