De maskers van Odin

94 DE MASKERS VAN ODIN
zich verheugen wanneer een aspirant zijn doel bereikt.
Vervolgens moet de kandidaat die het walhalla wil
bereiken de honden Gere (hebzucht) en Freke (gulzigheid)
overwinnen: hij moet begeerte vermijden, zelfs het verlangen
naar de wijsheid die hij zoekt, als hij deze wil verkrijgen.
Om het geheim van de magische poort te vinden,
moet hij een krachtige aspiratie hebben, vastbesloten zijn,
en zijn motief moet zuiver zijn. De wolf en de adelaar moeten
worden overwonnen en boven de ingang van de zaal
worden gespietst om ervoor te waken dat deze daar niet
binnendringen. Dit betekent het overwinnen van de dierlijke
natuur (de wolf) en van trots (de adelaar) – het streven
naar eigen gewin, in welke gedaante dan ook, dat, zoals
Proteus van de Grieken, in steeds nieuwe vormen verschijnt
om hen uit te dagen die het gebied van de goden naderen.
Er moet afstand worden gedaan van alle aanvals- en verdedigingswapens
en ze moeten worden omgevormd tot de
constructieve materialen waarmee de heilige tempel wordt
gebouwd. De muren van het walhalla zijn gebouwd uit de
speren van de strijders, het dak uit hun schilden. Binnen de
zaal wordt zelfs afgezien van een beschermend harnas: ‘de
banken liggen bezaaid met maliënkolders’ (Grimnismál 9).
Het afleggen van de wapens is een kenmerk van de
mysterietraditie. De kandidaat voor universaliteit kan zichzelf,
juist door de aard van zijn streven, niet als gescheiden
van het geheel beschouwen; hij kan daarom in zijn denken,
spreken of handelen niet gebruikmaken van tweedracht
zaaiende middelen van welke aard ook. Als eerste moeten
de aanvalswapens verdwijnen, wanneer de gedachte van
‘geen kwaad doen’ wordt ontwikkeld. Daarna worden alle
middelen om zich te verdedigen afgelegd en tenslotte elke
persoonlijke bescherming welke dan ook. De Eén-strijder
heeft het idee van afgescheidenheid achter zich gelaten.
Zijn werk ligt niet in het heden maar in het eeuwige. Hij