De maskers van Odin

DE LEVENSBOOM – YGGDRASIL 39
oude mensen. Ook bij het belichamen van werelden wordt
de latente, ongevormde stof door goddelijke krachten doordrongen
met karakter, structuur en vorm, wat een toename
van substantie en vastheid met zich meebrengt. De gelaagde
kosmos breidt zich van binnen naar buiten uit en
vertakt zich door alle graden van stoffelijkheid, tot voor dat
stadium van zijn evolutie de uiterste grens is bereikt,
waarna de levenskrachten zich terugtrekken in de geestelijke
gebieden, terwijl de goddelijke wortel de essentie of
het aroma van de ervaringen in zich opneemt. Op die wijze
belichamen bewustzijnen zich in werelden met meerdere
niveaus en verwerven zo de goddelijke mede van ervaring.
Yggdrasil voedt alle wezens met een levengevende
honingdauw. De werelden die op alle niveaus van het
bestaan aan zijn takken hangen, ontvangen van de goddelijke
wortels wat nodig is voor de groei: aanleg uit de bron
van Urd, materiële substantie uit de bron van Mimer en passende
uitdrukkingsmiddelen uit de rivieren van levens van
Hvergälmer. Bij de dood, als de geest zich terugtrekt zoals
het voedingssap in de wortels, blijven de zaden voor toekomstige
belichamingen als een onvergankelijk geheugen
bestaan, terwijl het lege stoffelijke omhulsel voor toekomstig
gebruik wordt omgevormd, zoals de bladeren van de bomen
vallen en in de winter gaan rotten en de bodem verrijken.
Yggdrasil is niet onsterfelijk. Zijn levensduur is gelijk
aan die van de hiërarchie die de boom vertegenwoordigt.
Vernietigende krachten zijn altijd aan het werk en leiden tot
zijn uiteindelijke neergang en dood: zijn bladeren worden
door vier herten opgegeten, zijn bast wordt afgeknabbeld
door twee geiten, zijn wortels worden ondermijnd door de
slang Nidhögg (knager van onderen). Wanneer zijn levensduur
is verstreken, komt de machtige es ten val. Zo wordt
de tijdelijke aard van het bestaan en de vergankelijkheid
van de stof onderwezen.