De maskers van Odin

328 DE MASKERS VAN ODIN
mineralen, de grotere gevoeligheid van planten, het ontluikende
bewustzijn van dierlijke levens, tot de zelfbewuste
menselijke zielen; het omvat ook de meer verheven status
van vervolmaakte mannen en vrouwen en ook van levensrijken
die hoger staan dan de mens. Elk ontwakend bewustzijn,
in welk stadium dan ook, gaat door het leven om een
groter inzicht en een grotere kennis op te doen, waarbij het
steeds zijn veranderlijke, groeiende bewustzijn en begripsvermogen
aanpast, maar pas in het menselijke stadium zijn
we voor het eerst in staat dit proces te onderscheiden.
Aan het einde van haar leven wordt de planeetziel, Idun,
bij de bron van Urd bestormd door de bezorgde goden die
proberen iets van haar te weten te komen over de groei van
het vorige leven, en die trachten de mede in zich op te
nemen die zij kan verstrekken. Als we de theosofische sleutels
toepassen dan lijkt het waarschijnlijk dat haar vader
Ivalde de vorige wereld voorstelt, de keten van maanbollen
waarvan onze huidige aarde de opvolger is. Idun, zijn dochter,
is de ‘oudste van Ivalde’s jongere kroost’, en behoort
dus tot onze aarde, en bestaat uit de afstammelingen van de
overeenkomstige bol van de vroegere maanketen. Dit is
echter niet het meest fysieke deel daarvan: dat was Nanna,
het [maan]lichaam dat voor ons niet langer zichtbaar is.
Nanna stierf vóór onze aarde werd geboren, vóór zij werd
gemaakt uit het materiaal dat haar verlaten vorm had
samengesteld. Zij bestaat uit de lagere samenstellende delen
van de planeet en verzinkt bij de dood tot bewusteloosheid,
geprikt door de doorn van de slaap, de ‘zoon van de
slaap-tovenaar’. Dit is precies de doorn die (in een andere
interpretatie van hetzelfde verhaal) aan Doornroosje de vergetelheid
bracht; aan haar lange slaap kwam een einde door
de kus van het leven. De verlammende doorn wordt gedragen
op de golven van ijsbolletjes van de ijsreus (22); het
kenmerk van zijn volgelingen is dat ze telkens om midder-