De maskers van Odin

VÖLUNDSKVÄDET – HET LIED VAN VÖLUND 259
Hij werd wakker en zag tot zijn verdriet:
Zijn handen waren zwaar geketend met
sterke boeien,
Aan zijn voet was een kluister gelegd.
12. Völund: ‘Wat voor mensen zijn het
Die de temmer van winden
Met ketenen hebben geboeid,
Die mij hebben vastgebonden?’
13. Nu riep Nidud, de koning van de Njars:
‘Hoe heeft u,
Völund, wijze elf, ons edele goud in Wolfdal
ontdekt?
Er was geen goud op de weg van Grane;
Ons land is ver van de berg met de
goudader.’
14. Völund: ‘Ik herinner me dat we een grotere schat
hadden,
Toen wij allen thuis samenwaren.
Ladgun en Hervör, kinderen van Lödver,
Ölrun was dochter van Kjar.
15. Zij ging naarbinnen en liep de hele zaal
door,
Stond stil en zei zachtjes:
‘Nu komt er kwaad uit de bossen.’’
Koning Nidud gaf zijn dochter Bödvild de ring die was
weggenomen van de ketting in de zaal van Völund; maar
hijzelf droeg het zwaard van Völund. De koningin sprak:
16. ‘Zie hoe hij zijn tanden ontbloot wanneer hij
het zwaard ziet
En de ring gedragen door Bödvild.
Zijn ogen glinsteren als slangenogen.