De maskers van Odin

Hymiskvädet
(Het lied van Hymer)
Aantekeningen van de vertaler
15
Ons zonnestelsel heeft zijn thuis in een deel van de
ruimte van waaruit we bepaalde configuraties van sterren
zien. Onze aarde draait om haar as zodat elke kant de helft
van de tijd door zonlicht wordt bestraald en de andere helft
in de schaduw verkeert terwijl we langs de bijna cirkelvormige
baan van haar omloop reizen. De sterren die we
zien, liggen aan de schaduwkant van onze planeet, dat wil
zeggen ze liggen buiten het zonnestelsel in de richting
waarin we ’s nachts kijken. Deze richting verandert natuurlijk
met de seizoenen, zodat we in de loop van een jaar, één
omloop rond de zon, ’s nachts alle sterren die ons in onze
zonneomgeving omringen hebben gezien. Die sterren die
dichtbij het vlak liggen van onze omloop, het vlak van
de ecliptica genoemd, zijn gegroepeerd in bogen van 30
graden en deze groepen worden de twaalf sterrenbeelden
van de dierenriem genoemd. Samen vormen ze een volledige
cirkel (360 graden). Onze zon, die zich in één arm van
een spiraalstelsel bevindt dat we de melkweg noemen, is
dus omringd door de twaalf ‘dieren’ (Lat. animalia, dat wil
zeggen bezielde wezens) van de hemelse ‘dierentuin’.
We dienen een helder beeld van dit scenario te hebben
om te begrijpen dat het verhaal van de reus Hymer naar het
begin van een nieuwe belichaming verwijst, mogelijk van