De maskers van Odin

HYMISKVÄDET – HET LIED VAN HYMER 199
24. Bergen dreunden,
De velden schreeuwden luid;
Zo stortte de vroegere wereld ineen;
De slijmerige slang zonk weg in de zee.
25. Ongelukkig was Hymer
Toen ze naar huis terugroeiden;
Lange tijd sprak de reus geen woord;
Hij draaide het roer in de verkeerde richting.
26. Hymer zei: ‘Neem eenzelfde deel
Van het werk op u als ik:
Draag de walvissen naar het dorp,
Of bind de watergeit vast aan de oever.’
27. Lorride11 greep de voorsteven en trok het
zeepaard12 op de wal
Met roeispanen, zeilspriet en hoosvat;
Langs donkere bospaden
Droeg hij het golven-zwijn12 naar het dorp.
28. Maar nog altijd bleef de reus koppig wedijveren
met de god;
Zei dat de man niet sterk was, ook al kon hij stevig
roeien,
Als hij niet eens een drinkbeker kon breken.
29. Onmiddellijk wierp Lorride de beker;
De stenen pilaar brak, maar de beker bleef heel;
Zittend brak hij de zuilen van de zaal in stukken,
Maar toch was de beker nog heel die hij aan zijn
gastheer gaf.
30. Tenslotte gaf de concubine van de reus, een
vriendelijke vrouw,
Dit advies, het enige wat zij wist:
11 Thor. 12 Boot.